@razhoft آنچه ما را بر آن می دارد که به فیلسوفان نیم نگاهی شک | رازی نهفته

@razhoft

آنچه ما را بر آن می دارد که به فیلسوفان نیم نگاهی شکاکانه و هزل انگیز بیفکنیم، آن نیست که بارها و بارها به میزان بی گناهی آنان پی برده ایم و دریافته ایم که بارها و به سادگی مفاهیم را نفهمیده و گمراه شده اند، جان کلام اینکه، به سان کودکان و کودک وارگان بوده اند، بلکه آنان مسایل را به کفایت صادقانه مطرح نکرده اند و این در حالی است که با نزدیک شدن به مسأله ی حقیقت، حتی از دوردست ها همگی غوغای بزرگی و فضیلت مندی سر داده اند. همگی یکسره مدعی اند که آراء واقعی خویش را با تکامل خویشتن و دیالکتیک سرد، ناب و آسوده خیالی الهی کشف کرده اند و بر آن دست یافته اند(صوفیان در هر مرتبه ای از آنان صادقانه تر و ساده اندیش ترند، زیرا از «الهام» سخن میگویند)، در حالی که در اصل از قاعده ای مسلم بنابر دیدگاه خود، فکری آنی، «اندیشه ای بکر» و بیشتر آرزویی انتزاعی و پالوده در دل، با دلایلی که در پس آن می کاوند، دفاع میکنند، یعنی همگی وکیل مدافعانی اند که نمی خواهند کسی آنان را چنین بنامد و اغلب نيز حتی مدافعان نیرنگ باز پیش داوریهایی اند که نام «حقیقت» را بر آنها می نهند و از آن جسارت در وجدان که این نکته را اعتراف میکند، بس دور هستند و فاصله ای بسیار با آن سلیقه ی نیکی دارند که همین نکته را می خواهد به دیگران بفهماند، تفاوتی نمیکند به خصم یا دوستی هشدار دهند و یا از سر جسارت زیاده خویشتن را تمسخر کنند. آن دورویی خشک و محجوبانه ی كانت پیر که با آن، ما را به کوره راه های دیالکتیکی میکشاند و در نهایت به آن «امر مطلق» هدایت میکند یا صادقانه بگویم، گمراه میکند، نمایشی است که تبسم را بر لب ما نازپروردگان می نشاند، زیرا دقت در نیرنگ های ظريف این اخلاق گرایان و واعظان کهنسال اخلاق برای ما سرگرمی نیست. یا حتی آن شعبده های ریاضی گونه ای که اسپینوزا با آنها فلسفه اش را (اگر این واژه را درست و به سادگی تفسیر کنیم، در نهایت «عشق به حکمت خویشتن» می شود) جوشن پوش کرده و صورتکی بر آن زده است تا از همان ابتدا جسارت مهاجمی را از او بگیرد که دل به دریا زده است و می خواهد این باکره ی دست نیافتنی و پالاس آتنی را ببیند. زیرا بازی صورتکهای این بیمار تنها نشانگر شرمندگی و آسیب پذیری بسیار
اوست.

#فردریش_نیچه
#فراسوی_نیک_و_بد
بند 5


https://t.me/+QwNPXDT61seYx4nZ