@razhoft اجازه دهید، سقراط را ملاحظه کنیم. در عصر ما،‌ هر کسی | رازی نهفته

@razhoft

اجازه دهید، سقراط را ملاحظه کنیم. در عصر ما،‌ هر کسی خود را مشغول به اندکْ‌براهینی کرده است؛ برخی براهین متعددی دارند،‌ برخی کم‌تر. اما سقراط! او پرسش را به‌گونه‌ای عینی در روشی مشکوک‌فیه قرار می‌دهد؛ اگر خلودی وجود داشته باشد؛ بنابراین،‌ او باید در مقایسه با یکی از متفکران عصر ما که سه برهان (بر خلود نفس) دارند، شکاک به حساب آید. هرگز. او بر اساس این «اگر»، تمام زندگی خویش را به مخاطره می‌اندازد. او شجاعت رویارویی با مرگ را دارد و با آن شور و عشق نامتناهی، چنان طرحی برای زندگی‌اش، ریخته است که باید آن ‌را پذیرفت. اما افرادی که این سه برهان را ارائه می‌کنند، اصلاً زندگی‌شان را مطابق با آن تعیین نمی‌کنند... اندک بی‌یقینی‌ای که سقراط داشت، او را یاری کرد؛ زیرا او خودش در شور ایمان سهیم شد. سه برهانی که دیگران دارند به آنها سودی نمی‌رساند. چون آن‌ها چشمشان، بر روح و شور و شوق، بسته است و بسته هم خواهد ماند. لذا جهل سقراطی، که سقراط با شور کامل درونش، متمسک می‌شود، تعبیری برای این اصل بود که حقیقت باید برای او مادامی‌که وجود دارد، یک پارادوکس باشد.

«تعلیقة غیر علمی نهایی» کی یر کگارد


https://t.me/+QwNPXDT61seYx4nZ