همواره در جانم بودی، در لبانم، در چشمانم، در ذهنم، رنج و اشتیا | Really black

همواره در جانم بودی، در لبانم، در چشمانم،
در ذهنم، رنج و اشتیاقم بودی،
و آن چیز شگفتی که انسان به یاد می‌آورد
تا زندگی کند و بازگردد.
قدرت عجیبی در رویا پردازی و تصورت دارم
که تاکنون همانندش را نیافته‌ام،
هنگامی که منظره‌ای ببینم یا واژه‌ای را بشنوم
و با خودم از آن حرف بزنم
جواب تو را در گوشم می‌شنوم،
گویی کنار من ایستاده‌ای
و دستت در دست من است...
از سری نامه‌های
#غسان_کنفاني به غادة السمان
@really_black