رباخواری یهودی (١) با استحکام پایه‌های نخستین جوامع یهو | نهضت مردمی ممانعت از جنگ باخدا
رباخواری یهودی (١)
با استحکام پایه‌های نخستین جوامع یهودی در سدهٔ ١١ میلادی، #رباخواری به شکلی گسترده در اروپای مرکزی رواج یافت. حاملین این موج #یهودیان بودند و پیوند این پدیده با یهودیان چنان است که در فرهنگ اروپایی واژهٔ #یهودی مترادف با #رباخوار است.
پدیدهٔ #رباخواری_یهودی بسیار دیرین و عمیق است. مرحلهٔ جدید رباخواری یهودی و تبدیل آن به یک شبکهٔ مالی جهانی با پیدایش کانون بغداد (بنیاد نتیرا و هارون بن عمرام و یوسف بن فیناس) آغاز شد و کمی بعد شاخه‌های آن در اروپای مرکزی نیز استقرار یافت.
در نیمهٔ دوم سدهٔ ١١، #جنگ‌های_صلیبی آغاز شد و این بازار خوبی برای گسترش و اوج‌گیری رباخواری یهودی بود، زیرا #شهسواران_مسیح! برای تجهیز سپاه و لشکرکشی به شرق به نقدینگی نیاز داشتند.
یهودیان نقدینگی مورد نیاز #شوالیه‌ها را فراهم می‌ساختند و در ازای این “سرمایه‌گذاری” یا در اموالِ غارت‌شده سهیم می‌شدند یا پس از عملیات، پول خویش را با بهره‌ای کلان دریافت می‌داشتند. برای غارتگرانِ شرق نیز پرداخت این #بهره دشوار نبود.
دستاوردهای تاراج چنان عظیم بود که هم اصل سرمایه‌گذاری و “سود” یهودیان پرداخت می‌شد و هم خزانه‌ای سرشار برای “شهسواران مسیح” فراهم میساخت. به‌نوشتهٔ دایرةالمعارف یهود، از سدهٔ ١٢ تا ١۵ میلادی رباخواری منبع اصلی درآمد یهودیان اروپا بود.
