یکی از ژانرایی که شخصا دلم براش تنگ شده و جاش واقعا خالیه
ژانر ریتمی / ریتم گیم هستش که زمانی جزو پرطرفدارترین ها بود و به معنای واقعی کلمه پلیر رو به چالش میکشید و در عین حال مفرح ذات بود
البته این بازیا کنترلر مخصوصشون که شبیه گیتار الکتریک بودن رو میطلبیدن اما با کنترلر و دوال شاکم قابل بازی بود (البته با تریگرا و شولدر باتنا کار میکرد و کسایی که تجربشو دارن میدونن چقد سخت بود )
سبک ریتم گیم خیلی توی نسل ۶ و اوایل نسل ۷ پرطرفدار بود و بازیایی مثل گیتار هیرو و راک بند دارای فن بیس بزرگ و خفنی بودن و اینجور بازیا براشون مثل هدایایی از طرف خدا بود (مخصوصا گیتار هیرو : متالیکا ، گیتار هیرو : اروسمیث و ... راک بند ۲ و ۳) و بازم اکتیویژن و EA دو غول اصلی این ژانر بودن و رقابت سنگینی باهم توی ساخت عناوین با کیفیت داشتن (الانو خودتون میدونید حتما)
این بازیا بخاطر هزینه ساخت بالا و لایسنس موزیکا و هزارتا مسائل دیگه همینجور کمتر و کمتر شدن تا اینکه ژانر ریتم گیم دیگه منقرض شد و به تاریخ این صنعت پیوست
اما دیدن جیمز هتفیلد با گرافیک سل شید و کل کل سر رکورد بیشتر لذت تکرار نشدنی داشت
@RGShow
