بزرگ‌سالی هم به طور مداوم و بی هیچ گسستی، و هم به طور ناقص، ام | ریشه
بزرگ‌سالی هم به طور مداوم و بی هیچ گسستی، و هم به طور ناقص، امتداد کودکی است. می‌توان گفت این کودکانه کردن بزرگ‌سالان مستقیما با تاثیر بازار پیوند دارد. زیرا زندگی، در جامعه‌ی ما، تا حدی مترادف است با امکان خرید کردن. خریدن چه چیزی؟ دست آخر، اسباب‌بازی، اسباب‌بازی‌های بزرگ، چیزهایی که ما دوست داریم و بقیه‌ی آدم‌ها را هم تحت تاثیر قرار می‌دهد. و جامعه‌ی معاصر به ما دستور می‌دهد که این چیزها را بخریم، که بخواهیم هر قدر از آن‌ها را که می‌توانیم بخریم. اینک، فکر خریدن چیزها، فکر بازی کردن با چیزهای جدید، ماشین‌های جدید، کفش‌های مارک‌دار، تلویزیون‌های غول‌پیکر، آپارتمان‌های نورگیر، گوشی‌های هوشمند با روکش طلا، گذراندن تعطیلات در کرواسی، فرش‌های ایرانی بدلی و همه‌ی این‌جور چیزها، خصوصیت بارز میل کودکان یا نوجوانان است. وقتی این مسئله‌ی خرید کردن به بزرگ‌سالان هم مربوط می‌شود، حتی اگر تا اندازه‌ای، دیگر هیچ مرز نمادینی بین جوان بودن و بزرگ‌سال بودن برقرار نمی‌ماند. یک‌جور تداوم یک‌دست است. بزرگ‌سالان به کسانی تبدیل می‌شوند که کمی بهتر از جوانان می‌توانند اسباب‌بازی‌های بزرگ بخرند. تفاوت، بیشتر کمّی است تا کیفی.
برگرفته از کتاب: زندگی حقیقی (فراخوانی برای فاسد کردن جوانان) نویسنده: آلن بدیو مترجم: احسان پورخیری، حسین طیّب
