برای جمله آنان که در عداد امت پیامبر اسلام اند و حتی غیرشیع | محمدرضا کائینی
برای جمله آنان که در عداد امت پیامبر اسلام اند و حتی غیرشیعیان و ایضا در موارد فراوانی اهل کتاب و البته بسا نوعِ بشر، هماره عاشورای حسینی (ع) موسمی متفاوت و جدا از روزمره ایشان بوده است. خلق الله معمولا در این هنگامه، از پوسته خویش به در آمده اند و به حقیقت عالم، در آئینه ای بی زنگار نگریسته اند. اهل معنا زمینه تغییر در عاشورا را، اگر از شب های قدر و عرفه مهیاتر نبینند، فروتر نیز نمی یابند. اصحاب سلوک از الهامات شب عاشورا، روایت ها و گره گشایی های بی شمار سراغ دارند. فطرت انسانی در برابر این رستاخیز، بی تاب می شود و به منشاء خلقت میل می کند. راز بیخودی و آشوب بشر برخویش و بر کژی های دوران درگستره تاریخ را، باید در این مهم جُست. چرا راه دور برویم؟ غیر از این است که بسا وقایع تاریخ معاصر ایران، در بستر تکایای حسینی (ع) نضج یافته اند؟ از مشروطه و فتوحات آن گرفته، تا مقاومت در برابر فرهنگ سوزی قزاق و نهضت ملی و انقلاب اسلامی و هشت سال دفاع و بی رنگ شدن فتنه ها؟ این هنگامه شور و نشور در 14 قرن اخیر، از سد جمله کژی ها گذشته و هیچ مانعی، یارای راه بستن بر آن نبوده است. دون پایه گانی نیز که توهم به رهزنیِ آن برده اند، جملگی در نیستی مضمحل گشته اند. در تواریخ آورده اند که رضاخان، جمعی از معرفه های تهران را واداشت، که در عصر عاشورا در خیابان به رقاصی بپردازند! دیری نگذشت و اربابان او را به جزیره ای سوق دادند، که هرگز نام آن را نشنیده بود، اما مردم در پسِ فرار او، محرمی برپاساختند که خود تا آن روز کمتر شاهدش بودند! این واقعه چنان بر احمد کسروی گران آمد، که گفت: در غیاب اعلیحضرت، عده ای کور و کچل از شهرها، چاووشی خوان روان شده اند به طرف کربلا!... در دوره ما اما، شلتاق نابخردانه و بی فرجام رضاخانی، از شبهه پراکنی و تمسخر در فضای مجازی و ولنگاری و هرزه پوشی در معابر عمومی سراغ گرفته است! عده ای به این خیال خام، که هزار و چهارصد سال اخیر تاریخ ایران را حذف می کنند و اکنون را یکسره به دوران هخامنشیان می دوزند، تنها بودنِ خود را هدر می دهند! آنان با نظاره طلیعه دستجات عزاداری در محرم امسال و ایضا راهپیمایی اربعین آن، کاشته های خویش را خواهند دروید. به گمانم در این فقره، بیش از این نباید کلمات را به دور ریخت! کلام آخر ما در آستانه عاشورای 1444، این باشد که پایان تاریخ نه با بافته های فوکویاما و تمدن پراعوجاج و شکننده آمریکایی، که با قافله بی پایان محرم رقم خواهد خورد، با وراثت یاران حسین (ع) در زمین. آری، عاشورا ساعت صفر تغییر تاریخ است. پ ن: یادداشت فوق آمده به عنوان سرمقاله، در صفحه نخست روزنامه جوان، در مورخه پنجشنبه ۱۳ مردادماه ۱۴۰۱، درج شده است. @rkaeini
