تکرار مکررات است، که جمهوری اسلامی اپوزیسیونِ در خور اعتنا | محمدرضا کائینی
تکرار مکررات است، که جمهوری اسلامی اپوزیسیونِ در خور اعتنا ندارد. مخالفان نظام، یا باید باد به آستین مجاهدین بیندازند (که جایگزینی مریم قجرعضدانلو به جای مسعود رجوی و لیفتینگ صورت و بوتاکس و استفاده از لنز رنگی هم، گذشته خشونت‌آمیزشان را رفع و رجوع نمی‌کند)، یا باید به رضا پهلوی دخیل ببندند (که سراسر کاریکاتوریک و فانتزی است، نمی‌تواند درست به فارسی حرف بزند، در شصت و دو سالگی از مادرش پول توی جیب می‌گیرد و در منتظرالسلطنه گی، با مظفرالدین شاه قاجار کورس گذاشته است!). ابتذال ماجرا در حدی است که اگر او کنار برود، امیرعباس فخرآور شاه می‌شود و مگر نشده؟ به طور مشخص از یک دهه و اندی قبل، آمریکا، انگلیس و اسرائیل با بسیج کردن رسانه‌های جفت و طاق خود، جنازه دوم را برداشته‌اند و ظهور ترامپ، به این جنون دامن زده است. از عادات و آداب این تیاتر، آن است که هر کس در گذشته، سنگریزه‌ای به سوی زورمداری وابسته پهلویستی پرتاب کرده باشد، باید سیاه شود! لعن و نفرینی که این روزها از سوی فیک‌ها و شبه فیک‌های رسانه‌ای، حواله امیرهوشنگ ابتهاج می‌شود را، باید از سربند همین بازی دانست. ابتهاج بد است، چون سوسیالیست بوده، به اعلیحضرت فقید دل نداده، در وصف امام‌حسین و امام خمینی شعر گفته، در سالیان پایانی حیات، عصبانیت هیستیریک ضدانقلاب خارجی را به هیچ گرفته و به ایران آمده و در انتخابات شرکت کرده و نهایتاً جمهوری اسلامی، اجازه داده تا پیکرش در تهران و رشت تشییع شود! آویختن از دوگانه سوسیال و لیبرال نیز، مشکلی از این فقره نمی گشاید. مگر جلال‌آل‌احمد، سیمین دانشور، مهدی بازرگان، ابراهیم یزدی، ابوالحسن بنی‌صدر، اردشیر زاهدی، رضا براهنی و...الخ، جملگی سوسیالیست بوده‌اند که همین تعزیه پشت‌سرشان برپا شد؟ بسا از ایشان نظراً و عملاً، سالها بود که از چپ بریده و لیبرال شده بودند، یا دست کم با لیبرالیسم موجود مشکلی نداشتند، یا اصلاً خودشان تندیس بورژوازی بودند! از آن طرف، مگر جماعتی که به کار توجیه کودتای سوم اسفند و حبس و کشتار قزاق و زمین‌خواری و فرار قهرمانانه او از کشور در شهریور بیست، شب و روز نمی‌شناسند، لیبرال‌اند؟ قصه از دوگانه سلطنت‌طلب و غیر‌سلطنت‌طلب آب می‌خورد و تلاش می‌شود تا با سوء‌استفاده از برخی نارضایتی‌ها در ایران –که از قضا بخشی مهم از آنها، در همان خارج و توسط دولت‌های یادشده کارسازی شده- این ذهنیت پراکنی‌ها ضریب یابد. سخن نهایی این نبشته، با جماعتی از روشنفکران و اهل ادب است، که زینت المجالس برخی از تلویزیون‌های این تفکرند. شما اگر در ستیز با جمهوری اسلامی یقه خود را هم بدرید، تا زمانی خاک پاپوش شازده را سرمه چشمان خویش نسازید، عاقبتی چون نامبردگان فوق خواهید داشت. توش و توانتان را می‌ستانند و با فحش و فضیحت بدرقه‌تان می‌کنند، خلاص. پ ن: این متن در صفحه نخست روزنامه جوان، در مورخه شنبه ۲۲ مردادماه، درج شده است. @rkaeini
