ما همه چون کشتی بی‌سکان که بادبان افراشته است، کور زندگی می‌کن | 🌹روح وروان درعالم هستی 🌹
ما همه چون کشتی بی‌سکان که بادبان افراشته است، کور زندگی می‌کنیم و کور می‌میریم و باد ما را به هرجا که بخواهد می‌راند. کشتی زندگی ما سوراخ است و آب بدان راه می‌یابد و ما روز و شب به خارج کردن آب از کشتی با تلمبه مشغولیم، اما آب همچنان در کشتی بالا می‌آید، تا جایی که تلمبه زنگ می‌زند و دیگر کار نمی‌کند، ما غرق می‌شویم. زندگی این است و جز این نیست. تو تا دلت می‌خواهد فریاد بزن. می‌پرسی تکلیف ما چیست. تکلیف ما این است که روز و شب تلمبه بزنیم و لحظه‌ای دست روی دست نگذاریم و چون و چرا نکنیم، لب به شکوه و شکایت نگشاییم. بلی تکلیف ما این است که نجیب و شریف بمانیم، و شب و روز، و روز و شب، تلمبه بزنیم. این بود آنچه من از زندگی آموخته‌ام. چه خوشمان بیاید و چه نیاید همین است.
