هر کسی آن دِرَوّد،عاقبتِ کار که کِشت ... مالک رضایی | روزنگار | Rooznegar
هر کسی آن دِرَوّد،عاقبتِ کار که کِشت ... مالک رضایی
بار دیگر سیلهای ویرانگر در نقاط مختلفی از کشور، فاجعه آفرید و هر چه بود از مال و مردم، آب برد. چه بسا خانواده هایی که از آنها، فقط طفلی ماند خُرد ... اما افسوس که ما از این فجایع، درس نمی گیریم .
مَثَل عامیانه و معروفی است که مرد خوش خیالی با جناب عزرائیل، قول و قرار گذاشته بود که چند روز قبل از قبض روحش، خبرش کند. روز موعود ، فرا رسید و ملَک الموت بر سر قرار حاضر شد. مرد، گفت مگر قرار نبود پیشاپیش خبرم کنی؟ ملک الموت فرمود ،پارسال جان برادرت را گرفتم و پیارسال همسایه ات غزل خداحافظی خواند ،آیا اینها برای تو خبر نبود ؟!... باری ؛ با این بلایایی که هر از چندگاهی بر سرمان آوار می شود باید گفت که چنین آلامی، امروز بر من است و فردا بر وی است.
وقتی ما دست تخریب به دل طبیعت در جای جای ایران برده ایم.آیا انتظار داریم که باران در آن، برای ما لاله برویانَد؟ خیر . طبیعت چنین معامله ای را با کسی نمی کند .تو از مکافات عمل ، غافل مشو. گندم از گندم بروید جو ز جو و هر کسی آن دِرّوَد، عاقبتِ کار که کِشت .
من به این یادداشت ،تصویری را ضمیمه کرده ام تا با همان پایلوت ،سخنی را با مخاطبین آن در میان بگذارم .در بند آن هم نیستم که آن کسی که باید آنرا بشنود، شنید یا ناشنید. در خانه ،اگر کس است، یک حرف بس است. انضمام یادداشت، تصویری از طبیعت بلا کشیده منطقه "حیران" ما است که خود در مقابل ما حیران است . چشم اندازی از طبیعت آن منطقه در قسمتی از مرز شمالی ایران با کشور جمهوری آذربایجان،که در آن، قسمتی که سوخته و به کویر تبدیل شده، بخشی از سرزمین ما و تمام آنچه که از طبیعت و جنگل سرسبز می بینید از آنِ کشور مقابل است.
آیا بارانی که بر هر دو قسمت ،یکسان باریده است درباغِ آنها جنگل و لاله رویانده و در باغ ما خَس ؟! آیا خطی که دو قسمت را از هم جدا کرده، لطافت مضاعفی نصیب آنها کرده و لطف خود، از ما دریغ داشته است؟ .... هیچکدام . بلکه درستش اینست که بگوییم با هر صبح و شامی که بر ما و آنها گدشته است. درختان آنسو، جُنبیده اند از بادِ سَحَر، و درختان ما نالیده اند از زخم تَبَر ! این تبر را ما خود، بدست عده ای سودجو داده ایم .
وقتی به عده ای فرصت ویژه خواری داده ایم ، وقتی هزاران مکنده ی پرقدرت را بر گلوی چاههای متصل به هم در دل طبیعت نهاده ایم ، وقتی هزاران اره ی پر قدرت را بر تنۀ درختان جنگل گذاشته ایم و برای عده ای جای ویلا باز کرده ایم، وقتی طبیعت زیبای کشور را انبار زباله ساخته ایم و بازیچه ی کودکان کویش کرده ایم . وقتی به بستر رودخانه ها هم رحم نکرده ایم و در رهگذر آن مجوز ساخت و ساز دادیم و ....آیا کاری جز حرمت شکنی طبیعت کرده ایم ؟
واضح است که طبیعت، این حرمت شکنی ها را بر ما نمی بخشد و باران آن هم ارمغانی جز سیل و ویرانی برای ما نمی دهد . طبیعت، بی رحم تر از آنست که چنین جفاها و ستمهایی را بر خود تحمل کند.کسی که در آن باد بکارد، توفان درو خواهد کرد.
شما چگونگی مدیریتی منابع طبیعی را در سایر نقاط کشور هم کم و بیش، از همین تصویر قیاس بگیرید و حدیث مفصل بخوانید از این مُجمَل .
ملاحظه کنید که در همین منطقه کوچک، به عنوان مشتی نمونه از خروار، چه بلایی بر سر جنگل و پوشش گیاهی خود آورده ایم و چه صَبری از دل طبیعت برده ایم که ترکان نبردند خوان یغما را....
حال و روز طبیعت ما را پیش کور،اگر نهند بینا می شود. محض رضای خدا، گران خوابی بس است .
آیا آماده اید که من نقاطی را در همین طبیعت محدود نشانتان دهم که در تصرف آن، حتی به تیرهای انتقال برق دولتی خود شما هم رحم نکرده اند و آنها را هم در حصار تصرف فنس و سیم خاردار خود گرفته اند؟!
اما شما به آن هم فکر نکنید فقط به این فکر کنید که اگر باران و رگباری همانند همین باران ، در این منطقه در گیرد.از کدام قسمت این تصویر ،سیل ویرانگر جاری خواهد شد؟
آیا شما انتظار دارید. هر بلایی بر سر طبیعت بیاورید و او کوچکترین خشمی بر شما نگیرد؟ و آنوقت، سر و ته قضیه را با چند عکس یادگاری در میان گل و لای سیلابها به هم آورید؟ خدا می داند چه موقع با صرفنظر از معلولها به سوی درمان علت خواهید رفت!
اگر به حریم طبیعت ،حرمت می نهادبم ای بسا سیل اخیر، دودمانهای کمتری را بر باد می داد. ما خود بدست خویش، طبیعت ایران را شوره زار کرده ایم و بدیهی است که بارانی که در لطافتِ طبعش خلاف نیست، در باغ دیگران لاله خواهد رویانید و در شوره زار ما خس.
منتظر سیلها و سیلابهای دیگری نیز باشید.
#روز_نگار / در بازنشر پست ها امانتدار باشیم عضو شوید @rooznegar_ch
