بر روی سرنیزه می‌توان نشست، امّا اقتصاد را نمی‌توان با آن ادار | روشنفکران
بر روی سرنیزه می‌توان نشست، امّا اقتصاد را نمی‌توان با آن اداره کرد | ۲۴ اردیبهشت ۱۴۰۱
۴۳سال است مسئولینِ حکومتی در ایران، گرانی، تورّم، کمبودِ این یا آن کالا، بالا رفتنِ دلار و پایین آمدنِ تولید، و خلاصه، همۀ نابسامانی‌هایِ اقتصادی را بر سَرِ مُحتَکِرین، گران‌فروشان، واسطه‌ها، عواملِ نفوذیِ دشمن سَرِ چهارراه استانبول و خیابانِ فردوسی، سلاطین ارز، سکّه، دلار، سیمان و مرغ، ستون‌پنجمِ دشمن و تروریست‌های اقتصادی می‌ریخته‌اند. هیچ‌وقت هم توضیحی ندادند که چرا همۀ مُحتَکِرها، گران‌فروشان، تروریست‌های اقتصادی و... سایرِ عواملِ دشمن، جمع شده‌اند در ایران؛ و چرا یک‌تعدادی از آن‌ها نمی‌روند به هند، ژاپن، فیلیپین، نروژ، گینۀ بیسائو یا حبشه؟
اگر دقت کنید، در مواجهه با بحران اقتصادیِ فعلی، این‌بار، گوشِ شیاطین و جن و انس کَر، مسئولین دیگر بدنبالِ مقصرینِ همیشگی نرفته‌اند. نه در خیابانِ فردوسی وضعیتِ فوق‌العاده و حکومت نظامی اعلام شده؛ و نه خبری از «بگیر - بگیرِ» عواملِ ستون‌پنجمِ دشمن، همچون «جمشید بسم‌الله» و تروریست‌های اقتصادی در منطقۀ سوق‌الجیشیِ «چهارراهِ استانبول» است.
اگر خدا بخواهد، ظاهراً مسئولین بعد از ۴۳سال دارند در می‌یایند که ریشۀ همۀ بدبختی‌های اقتصادیِ کشور، در اقتصادِ فاسد و ناکارآمدِ دولتیِ حاکم بر ایران است. بسیاری از بانک‌ها و واحد‌های اقتصادیِ متعلّق به دولت، یا هزاران شرکت بزرگ و کوچکِ دولتی، ایضاً مؤسساتِ مالی و تجاریِ وابسته به سپاه، زیان‌ده بوده و از بودجۀ عمومی ارتزاق می‌کنند. بماند فساد؛ که تار و پودِ بسیاری از آن‌ها را در نوردیده. اقتصادِ فاسد، درمانده و ورشکستۀ ایران، درستیِ کلامِ جاودانۀ «آدام اِسمیت» را به‌عینه نشان داد؛ که: «دولت، تاجرِ خوبی نیست».
