درمان سرکوب ایمنی و روماتیسم خطر ابتلای غیرمنتظره کووید را افز | کافه دارو “روزنه”
درمان سرکوب ایمنی و روماتیسم خطر ابتلای غیرمنتظره کووید را افزایش نمی‌دهد.
#تازه‌های_علمی #کرونا / #کووید_۱۹ دکتر بابک عزیزافشاری، ۲۲ خرداد ۱۴۰۱
یک مطالعه کوهورت بزرگ در مرکز پزشکی دانشگاه آمستردام که نتایج آن اخیراً در کنگره سالانه روماتولوژی اروپا ارائه شد نشان میدهد صرف‌نظر از عوامل خطرساز شناخته‌شده شامل سن و وضعیت زمینه‌ای، بیشتر مبتلایان به بیماری‌های التهابی با واسطه ایمنی (آی‌ام‌آی‌دی)، به‌استثنای افراد تحت درمان ضد-سی‌دی۲۰، در معرض افزایش خطر ابتلای غیرمنتظره به کووید شدید نیستند.
مصرف داروهای ضد-سی‌دی۲۰ (مانند ریتوکسیماب یا ریتوکسان) به‌عنوان عامل خطرساز ابتلای غیرمنتظره باید توسط این بیماران مورد توجه قرار گیرد و پس از مشاوره با پزشک، در صورت لزوم از گزینه‌های درمانی جایگزین استفاده شود.
در مطالعه دیگری از دانشگاه گیسن آلمان که نتایج آن در همین کنگره ارائه شد، هیچ مورد مرگ‌ومیر یا عوارض مرتبط با کووید در مبتلایان به بیماری‌های التهابی روماتیسمی که ۳ نوبت واکسن کووید دریافت کرده بودند گزارش نشد. هر دو مطالعه در فاصله فوریه تا دسامبر ۲۰۲۱ انجام شدند.
مطالعه سوم در نروژ نشان میدهد با وجود کاهش پاسخ پادتن پس از دریافت دو نوبت واکسن در مبتلایان به بیماری‌های التهابی مفاصل یا روده تحت درمان سرکوب ایمنی، تزریق دوز سوم واکسن کووید باعث افزایش مجدد پاسخ پادتن می‌شود و کاهش پاسخ پادتن پس از دوز سوم قابل توجه نیست. میزان وقوع یا شدت ابتلای غیرمنتظره به سویه دلتا در این افراد و افراد عادی یا مبتلایان به بیماری التهابی که تحت درمان سرکوب ایمنی نبودند، تفاوت معنادار نداشت.
پیش از واکسیناسیون، خطر بستری کووید در بیماران آی‌ام‌آی‌دی اندکی بیشتر از جمعیت عادی بود، اما مصرف داروهای ضد-سی‌دی۲۰ با افزایش خطر ابتلا به بیماری همراه بود. پس از واکسیناسیون، درمان ضد-سی‌دی۲۰ بزرگ‌ترین تأثیر را در مهار پاسخ پادتن داشت و اثر سایر داروهای سرکوب‌کننده ایمنی بر روی ایمنی سلولی و هومورال متغیر بود.
آزمایش به فاصله ۲۸ روز پس از واکسیناسیون نشان دهنده ابتلای غیرمنتظره در ۵ درصد از بیمارانی که تحت درمان سرکوب ایمنی بودند، ۵ درصد از بیمارانی که تحت درمان سرکوب ایمنی نبودند، و ۴ درصد از گروه شاهد سالم بود. میزان ابتلای غیرمنتظره بدون علامت نیز در همه گروه‌ها یکسان و در حد ۱۰ درصد بود.
میزان بستری و ابتلای شدید نیز در بین گروه‌ها قابل مقایسه بود (به‌ترتیب ۵٫۴ درصد، ۵٫۷ درصد، و ۶ درصد). مبتلایان به بیماری‌های روماتیسمی حتی در صورت دریافت داروهای سرکوب‌کننده ایمنی در معرض افزایش خطر ابتلای شدید به کووید دلتا نبودند.
بیشتر موارد بستری از میان سالمندان یا مبتلایان به وضعیت‌های زمینه‌ای شامل بیماری قلبی‌عروقی و قلبی‌ریوی بودند. در این‌جا نیز یک استثنا وجود داشت و مصرف ضد-سی‌دی۲۰ با افزایش خطر ابتلا به بیماری شدید و بستری همراه بود.
تاکنون ادامه مطالعه باتوجه به تفاوت‌های سویه اومیکرون با دلتا به‌ویژه از نظر سرایت‌پذیری نشان میدهد که به‌استثنای موارد مصرف ضد-سی‌دی۲۰، میزان بستری به‌طورکلی و مطابق انتظار کاهش یافته است. در صورت دریافت دوز سوم واکسن کووید، میزان ابتلا به عوارض مرتبط با کووید و مرگ‌ومیر حتی در افرادی که دچار وضعیت زمینه‌ای یا تحت درمان ریتوکسیماب بودند کمتر از افرادی بود که دوز سوم را دریافت نکرده بودند.
