توسعه ژل قابل تزریقی که می‌تواند قلب را پس از سکته ترمیم کند. | کافه دارو “روزنه”
توسعه ژل قابل تزریقی که می‌تواند قلب را پس از سکته ترمیم کند.
محققان بریتانیایی ژل زیست‌تجزیه پذیری ساخته‌اند که می‌تواند آسیب‌های ناشی از حمله قلبی را ترمیم کند. انتظار می‌رود تا این پیشرفت جدید در آینده بتواند سلامت میلیون‌ها بیمار را بهبود بخشد.
طبق گزارش گاردین، تنها در بریتانیا سالانه بیش از 100 هزار فرد در بیمارستان‌ها به دلیل حملات قلبی بستری می‌شوند. با این وجود، قلب انسان توانایی بسیار محدودی برای بازسازی دارد؛ بنابراین بازماندگان در معرض خطر نارسایی قبلی و سایر مشکلات قرار می‌گیرند.
محققان دانشگاه منچستر، اکنون پس از سال‌ها تلاش برای پیدا کردن راه‌حل مناسب ترمیم قلب، ژلی ساخته‌اند که می‌تواند به صورت مستقیم به قلب انسان‌ها تزریق شود و به سلول‌ها برای رشد بافت‌های جدید کمک کنند. در حال حاضر زمانی که برای کاهش خطر نارسایی قلبی سلول‌هایی را به قلب انسان‌ها تزریق می‌کنند، تنها 1 درصد از آن‌ها در جای خود زنده می‌مانند. اما این ژل می‌تواند آن‌ها را در جای خود به صورت ثابت نگه دارد و به قلب پیوند بزند.
جایگزینی برای پیوند قلب پس از یک حمله قلبی
در طول حمله قلبی، خون و اکسیژن کافی به قلب نمی‌رسد و همین امر می‌تواند باعث مرگ سلول‌های عضلانی شود. بسته به شدت آسیب، بیماران ممکن است به پیوند قلب نیاز داشته باشند که یک روش پیچیده و خطرناک محسوب می‌شود. محققان امیدوارند تا پیشرفت جدید آن‌ها بتواند در نهایت از پیوند قلب جلوگیری کند.
«کاترین کینگ»، محقق اصلی این پژوهش که توسط بنیاد قلب بریتانیا (BHF) از آن حمایت شده، توضیح می‌دهد:
«هرچند هنوز روزهای اولیه آن است، اما پتانسیل این فناوری جدید برای کمک به ترمیم قلب پس از حمله قلبی، بسیار زیاد است. ما اطمینان داریم که این ژل در آینده، یک گزینه موثر برای درمان‌های مبتنی بر سلول خواهد بود تا به بازسازی قلب آسیب دیده کمک کند.»
محققان در طول تحقیقات خود توانستند نحوه عملکرد صحیح این روش و همچنین بی‌خطر بودن آن روی موش‌ها را تایید کنند.
«توانایی‌های ما در زمینه درمان حملات قلبی بسیار پیشرفت کرده و امروزی افراد بیشتری [پس از حمله قلبی] زنده می‌مانند. البته، این یعنی افراد بیشتری در معرض خطر ابتلا به نارسایی قلبی هستند.
او همچنین توضیح داد که اگر فواید این ژل‌ها در تحقیقات آینده و در بیماران نیز وجود داشته باشد، آن‌ها می‌توانند به بخش مهمی از درمان‌های آینده برای ترمیم آسیب‌های ناشی از حملات قلبی تبدیل شوند.
