شقیقه های ِ من از تکرار سرخ اند و هر غروب باد، زخم های ِ افق | کافه هدایت
شقیقه های ِ من از تکرار سرخ اند و هر غروب باد، زخم های ِ افق را وقتی که بر شقیقه های ِ من می زند، همیشه ی ِ دنیا را سرخ از همیشه ی ِ من می کند و این همیشه از شقیقه ی ِ دنیا، سرخ ِ مکرر از همیشه ی ِ من می شود.
