این دنبال کردن، که خاستگاهش عمقِ آدم‌هاست، آدم را در مسیری به | کافه هدایت
این دنبال کردن، که خاستگاهش عمقِ آدم‌هاست، آدم را در مسیری به دور از آنها می‌برد. این تنهایی که در بیشترِ اوقات به من تحمیل شده و تا حدی خودم داوطلبانه در پی‌اش بودم اما این هم اگر اجبار نبود چه می‌توانست باشد؟ اکنون همه‌ی ابهامش را دارد از دست می‌دهد و به مرحله‌ی گره‌گشایی می‌رسد. به کجا دارد می‌رود؟ بیشترین احتمال این است که به جنون برسد؛ بیش از این چیزی نمی‌توان گفت، این تعقیب درست در من جریان دارد و مرا تکه‌پاره می‌کند.
