رد صلاحیت روحانی و حکایت تلخ صندوق رأی شیکسته پیکستۀ وزارت کشو | صادق زیباکلام - Sadegh Zibakalam
رد صلاحیت روحانی و حکایت تلخ صندوق رأی شیکسته پیکستۀ وزارت کشور | ۵ بهمن ۱۴۰۲
رد صلاحیت آقای دکتر حسن روحانی با کوله باری از ۴۰ سال خدمت به نظام، هم نشان داد که نظارت استصوابی چقدر با اصول انتخابات آزاد در تعارض قرار دارد و هم این‌که در بسیاری از موارد، ملاک برای تعیین صلاحیت، ملاحظات سیاسی است. در کدام انتخابات دمکراتیک، ملاحظات سیاسی تعیین می‌کنند که کدام نامزد در انتخابات شرکت کند و کدام شرکت نکند؟
احتمال رأی‌آوردن آقای روحانی البته زیاد نبود. اگر رأی‌دهندگان را خیلی کلی به‌دو دستۀ «طرفداران» و «غیرطرفداران» نظام تقسیم کنیم، هیچ‌یک از دو گروه، رأی به‌ایشان نمی‌دادند. طرفداران نظام که به‌ایشان رأی نمی‌دادند و سبد رأی ایشان از غیرطرفداران نظام بود. ۲۴ میلیون تن آنان در اردیبهشت ۱۳۹۶، به‌ایشان رأی دادند؛ یک رأی بی‌سابقه. کم نبودند رأی‌دهندگانی که تردید داشتند آیا رأی‌دادن چیزی را عوض خواهد کرد؟ اما نهایتاً بر تردیدهای‌شان غلبه یافته و یک‌بار دیگر در انتخابات شرکت کردند. اما آقای روحانی در دور دوم ریاست‌جمهوری‌شان، به همۀ خواسته‌ها و انتظارات آن ۲۴ میلیون پشت کردند. رفتارشان به‌گونه‌ای بود کِاَنَّهُ آن ۲۴ میلیون را نمی‌شناختند.
من البته در سوئیس زندگی نمی‌کنم و می‌دانم اختیارات و توانایی‌های رئیس جمهور در ج.ا چقدر است. بالأخص وقتی که او مورد تأیید انقلابیون هم نباشد. پس چرا دیگر گلایه از عملکرد آقای روحانی؟ گلایه از این بابت است که آقای روحانی در دور دوم ریاست‌جمهوری‌شان به‌گونه‌ای موضع‌گیری، تصمیم‌گیری، سخنرانی و رفتار نمودند، کِاَنَّهُ آن ۲۴ میلیون، که با یک‌دنیا امید و آرزو و در عین حال تردید به‌پای صندوق رأی رفته بودند، هیچ خواسته‌ای نداشتند. کم‌ترین توقعی که از ایشان می‌رفت، آن بود که دست‌کم «نشان می‌دادند دارند برای تحقق انتظارات آن ۲۴ میلیون تلاش می‌کنند و رأی‌دهندگان را بعد از انتخابات فراموش نکرده‌اند». اما آقای روحانی با تکبر و نخوت، حتی این را هم حاضر نشدند نشان دهند. حاصل این شد که امثال صادق زیباکلام، که تتمۀ آبرو و حیثیت‌شان را وسط گذارده و آن‌همه برای ترغیب مرددین تلاش کرده بودند که پشت به صندوق رأی نکرده و همچنان در انتخابات شرکت نمایند، بعد از اردیبهشت ۹۶ نتوانیم در چشمان آنان نگاه کنیم. با همۀ وجود باور داشتم که «به‌جز صندوق رأی شیکسته پیکستۀ وزارت کشور»، گزینۀ دیگری نداریم. تحولات بعد از ۹۶ و عملکرد آقای روحانی نشان داد که نور امید چندانی هم در پس «صندوق رأی شیکسته پیکستۀ وزارت کشور» به‌چشم نمی‌خورد.
