با زندانیان سیاسی در ایران آشنا شویم | ۱ اردیبهشت ۱۴۰۳ اولین | صادق زیباکلام - Sadegh Zibakalam
با زندانیان سیاسی در ایران آشنا شویم | ۱ اردیبهشت ۱۴۰۳
اولین‌بار با «علیرضا بهشتی شیرازی»، در زمستان سال ۱۳۷۰ آشنا شدم. تازه از انگلستان برگشته بودم و ایشان را دکتر عبدالکریم سروش برای چاپ رساله‌ام معرفی کرده بودند. مدیر «بنیاد الهدی»، وابسته به وزارت ارشاد بودند که کارش انتشار کتب به‌زبان‌های خارجی بود. در آمریکا اقتصاد خوانده و بعد از انقلاب به ایران می‌آید. دست راست آقای میرحسین موسوی و دبیر جلسات هیأت دولت بود. بعد از کناره‌گیری آقای موسوی، ایشان هم در امور اجرایی نمی‌مانند و «انتشارات روزنه» را تأسیس می‌کنند. به‌من اطلاع دادند که الهدی متأسفانه با انتشار رسالۀ شما موافقت نکرده، چون بسیاری از مطالب آن مغایر با نظر نظام می‌باشد؛ ولی خودشان رساله را مطالعه کرده و حاضرند آن را به‌فارسی ترجمه و منتشر نمایند.
این، شروع آشنایی‌مان بود. آشنایی که بعد از ۳۲ سال همچنان ادامه یافته. بهشتی همچنان به موسوی وفادار می‌ماند. در انتخابات سال ۸۸ در کنار مهندس موسوی می‌ماند و بعد از اعتراضات سال ۸۸، به پنج سال زندان محکوم می‌شود. در زندان به ترجمه روی می‌آورد. «دانشنامۀ سیاست حزبی» را با محسن میردامادی؛ «کلیات علم اقتصاد» با محمدحسین نعیمی‌پور؛ «چرا ملت‌ها شکست می‌خورند؟» با محسن میردامادی و محمدحسین نعیمی‌پور.
در اعترضات «زن، زندگی، آزادی»، به‌همراه شمار دیگری از چهره‌های سیاسی، در انتقاد از رویکرد نظام، بیانیه‌ای شفاهی سه‌دقیقه‌ای می‌خواند و به یک سال زندان محکوم می‌شود و در ۲۶ فروردین برای اجرای حکم به اوین احضار می‌شود. جالب است که بجز «رادیو فردا» و «ایران‌وایر»، هیچ‌یک از رسانه‌های فارسی‌زبان خبر زندانی‌شدن ایشان را کار نکردند. احیاناً اگر ایشان تصویری با جناب شاهزاده یا پرچم شیرخورشید می‌داشتند، آن‌وقت خیلی فرق می‌کرد. اما تصویر ایشان با میرحسین موسوی است، که خیلی باب طبع اپوزیسیون خارج از کشور نمی‌باشند. سکوت اپوزیسیون خارج از کشور در قبال محکومیت علیرضا بهشتی، مبین آن است که آنان چقدر به شعارهایی که در خصوص همبستگی، آزادی‌خواهی و حقوق بشر می‌دهند، پایبند هستند.
مسائل سیاسی به‌کنار، در طی ۳۲ سال آشنایی با آقای بهشتی، من بجز صداقت، تدین، درستی و امانت‌داری، چیز دیگری از وی ندیدم. حتی یکبار ندیدم با احدی اختلاف مالی پیدا کرده و کسی ایشان را متهم به اجحاف یا خلافی کرده باشد.
