این ماه، ماهِ ماتمِ سبطِ پیمبر است؟ یا ماهِ سربلندی فرزندِ حیدر است؟ شیر اوژنی که بر تنِ فرقِ مبارکش از زخمِ تیر، جوشن و از تیغ مففر است آن کو نهالِ دینِ محمّد ز خونِ او سیراب گشت و سایه‌فکن گشت و پُر بَر است در صورت اَر شکسته شد آن شیر دل، و لیک در آن شکست، بادهء فتحش به ساغر است بر لوحِ فتح نامهء او شد شکستِ او مردِ حق اَر شکسته شود، هم مُظفَّر است او کشته گشت و ملّتِ اسلام زنده شد وین کشته از هزار جهان زنده برتر است شیرین شهادتی که به اسلام داد جان فرخنده رفتنی، که چنین هستی‌آور است او کشته نیست، زندهء اعصار و قرنهاست کش نامِ نیک تا به ابد زیبِ دفتر است خواریّ و سرشکستگی آرد، قبولِ ظلم او تا جهان به جاست، عزیزست و سَرور است آن آهنین جگر که ز تصویرِ تیغِ او تب لرزه مر سپاهِ عدو را به پیکر است مظلوم نیست، خانه براندازِ ظالم است لب تشنه نیست، ساقیِ تسنیم و کوثر است مظلوم نی، که رایتِ پیروزمندِ او پیوسته بر بساطِ زمین سایه‌گستر است آن کس که بی‌سپاه زند بر سپاهِ خصم دریای لشگر است، نه محتاجِ لشگر است! آن کو، به پای خویشتن آید به قتلگاه مرگِ ستمگر است، نه مردِ ستم بَر است او کشته شد که دینِ خدا جاودان شود جانِ جهان فداش، که بی‌مثل و گوهر است رو، کسبِ فیض و فخر کن از مکتبِ حسین کآن مکتب‌ات به دولتِ جاوید رهبر است آئین سربلندی و هنجار و نام و ننگ در مکتبِ حسین نه در جای دیگر است دین دار باش و عدل گزین باش و مرد باش کاین مکتبِ گزنده‌ی سبطِ پیمبر است. حسین پژمان بختیاری @Sahaf_e_tabrizi 329 viewsedited 06:19
