سرم را به گلوله زدى پشت بام را به پاهايم گلوله ها برای ما گريس | sajad afsharian / سجاد افشاريان

سرم را به گلوله زدى
پشت بام را به پاهايم
گلوله ها برای ما گريستند

خون ام را به شهر زدى
شهرم را به خون
خيابان ها برای ما گريستند

تو اما
كاش يک بار عاشقانه با زنی‌ رقصیده بودی
کاش یک بار عاشقانه زنی‌را بوسیده بودی
کاش یک بار عاشقانه عطر موهای زنی را عمیق ، نفس کشیده بودی

من اگر خاک یا در خاک این وطن ام
من اگر وطن ام
زنده ام
در آغوش من که برقصی
ترس هر دویمان می ریزد

زمان به عقب باز مى گردد
تو ماشه را نمى چكانى

ما به آینده رفته ایم

سجاد افشاریان
پاییز یک هزار و چهارصد و یک ایران
@sajadafsharian7