شعری خطاب به کسانی که هنوز واکسن نزده اند:
رستم و واکسن!
«چنین گفت رستم به اسفندیار»
که: «رمزی ز رویین‌تنی ها، بیار»
بخندید و گفت: «از مَنَت این نوید
که: رویین‌تنی در زمان کووید،
نباشد بجز نفسِ واکسن‌زدن
که ننگ است از این عمل، تن زدن
چو خواهی که با خویش، خوبی‌کنی
ضروری است خود، مایه‌کوبی کنی
همان روز اوّل که واکسن رسید،
دوز اوّلش بر تنِ من رسید
دوز دوم و سومش هم زدم
به رویین‌تنی ناموَر آمدم.
تو سیمرغ و جادو رهاکن کنون؛
مزن راه عقل- اَلجنونُ فنون!
پزشکان دانا بدین اختراع،
دهند ایمنی بر همه اجتماع
اگر تکیه بر ماسک و واکسن شود
ز رویین تنان، شاد میهن شود»
در آن لحظه، زد رستمِ حق‌شناس
کُله‌ْخُود یکسو به رسم سپاس
روان شد سوی مرکزِ واکسن
که ایمن کند جان- بِوَجهِ حَسَن
دکترسیدمحمود الهام‌بخش
سرودۀ ۱۴۰۰/۸/۲۵
@Salamat_iut
