متی ۱۲:۲۲-۳۲ «هر که با من نیست، برضد من است، و هر که با من جمع نکند، پراکنده می‌سازد.» (آیهٔ ۳۰)
یکی از وجوه مشخصهٔ انجیل متی، لحن مکاشفه‌ای آن است. اما منظور از آن مطلقاً ایجاد رُعب و وحشت نیست، بلکه آماده ساختن ما برای عمل است، عمل بر مبنای امید و احساس دائمی قدرت و محبت خدا. در پیام انجیل، حسی نیرومند از «یا این/یا آن» هست، حسی که می‌تواند تکان‌دهنده بوده، ما را غافلگیر سازد. آنچه در کانون این آیات نهفته است، سؤالی است دربارهٔ هویت عیسی، و نیز حیرت جماعتی که شاهد این معجزه بودند، و همچنین ترس و شک در میان مخالفین او. این تضاد میان قدرت‌های خیر و شرّ- و احساس اینکه پیکار میان آنها در شُرُف آغاز است- چارچوب و زمینه‌ای است برای گروهی که در انجیل متی، پیروان عیسی را تشکیل می‌دهند، پیروانی که خودشان با مسائل مربوط به هویت و رابطه کشمکش داشتند. این کشمکش‌ها غالباً به‌گونه‌ای معرفی شده‌اند که ...
بیشتر بخوانید: https://salammasihi.com/daily-bread/21-may-2021/
