«پس… چه می‌توان گفت؟» ما که زبانمان بند آمده است چگونه به پاسخ خدا واکنش نشان می‌دهیم؟ گمان من این است که خودم بیشتر تمایل دارم بگویم: «بله، اما…»، خصوصاً به نزدیکترین و عزیزترین‌هایم. این نوعی اعتیاد به تبرئهٔ خویشتن است. موضوع هرچه باشد، «اِگو» یا همان «من» می‌گوید که استدلال‌ها و انگیزه‌ها یا بهانه‌هایم باید در مرکز توجه قرار گیرند. اما اینها کاری از پیش نمی‌برند، نه برای من و نه برای هیچ‌کس دیگری. حتی خودِ ابراهیم، این اولین و بزرگترین پاتریارخ‌ها، در شرایطی در پیشگاه خدا ایستاد که چیزی از دستاوردهای خودش را به خدا تقدیم نکرد، بلکه به‌جای آن خود را تماماً به رحمت خدا سپرد، خدایی که به‌رایگان پارسایی ناشی از خود را به حساب او گذاشت. نخستین و بزرگترین پادشاهان قوم اسرائیل نیز چنین استنباط کرده بود که پارسایی بدون توجه به اعمال شخص، به حساب او ...
بیشتر بخوانید: https://salammasihi.com/daily-bread/31-may-2021/
