انسان در بیست سالگی در مرکز جهان می رقصد،
در سی سالگی میان دایره پرسه می زند.
در پنجاه سالگی روی حاشیه راه می رود و از نگریستن به درون و بیرون پرهیز می کند.
پس از آن دیگر اهمیتی ندارد.
امتیاز کودکان و سالمندان، نامرئی بودن آنهاست...
کریستین بوبن
@salmandsalem
