سناریوی زیست بوم نوآوری چیست ؟ مدیرعامل بیمه ایران چه میگوید ؟ | پایگاه تحلیلی خبری صنعت بیمه
سناریوی زیست بوم نوآوری چیست ؟ مدیرعامل بیمه ایران چه میگوید ؟
سید مجید بختیاری خواستار پیاده سازی زیست بوم نوآوری در بیمه ایران شده است اما زیست ببوم نوآوری در صنعت بیمه چیست و مدیرعامل بیمه ایران چه می گوید ؟
شرکت های بیمه باید از فرصت ایجاد زنجیره ارزش دیجیتالی جدید استفاده کنند. آنهایی که این مهم را به درستی دریافت کنند، می توانند به منابع گسترده مشتریان جدید دسترسی پیدا کنند و آنهایی که چنین نکنند، با این خطر مواجه اند که در آینده خود را از زیست بوم هایی که روابط مشتریان را در اختیار خواهند داشت جدا ببینند. مشتریان انتظار دارند که خدمات ساده تر، یکپارچه تر و شخصی-سازی شوند. بازار بیمه ایران تاکنون با این مطالبات جدید مشتری همگام نبوده است. اگر این منفعل بودن ادامه پیدا کند احتمال دارد رقبای جدید از صنایعی مانند بهداشت، حمل و نقل و همچنین بازیگران دیجیتال و حتی استارت آپ های فین تک و اینشورتک آماده بهره برداری از فرصت ایجاد شده شوند. این مسابقه برای تعریف زیست بوم های دیجیتالی آینده بین شرکت های بیمه و سایر بازیگران در حال ایجاد است.
بیمه گران در هریک از این زیست بوم ها می بایست با بازیگران متعددی از جمله خرده فروشی های آنلاین و بازیگران دیجیتال موجود، شرکت های هواپیمایی، ارائه دهندگان خدمات مسکن و غیره متصل باشند.
شرکت های بیمه می بایست به ارزیابی اهمیّت هر زیست بوم و پیچیدگی شبکه آن بپردازند و در نهایت انتخاب کنند که کدام زیست بوم ها مورد علاقه شان می باشد.
آنها باید در مورد نقش خود در هر زیست-بوم بیاندیشند و نقشه راه فنی خود برای حضور در هر زیست بوم را مشخص کنند. شرکت های بیمه در این زیست بوم ها سه سناریو پیش رو دارند : 1) صرفا در به زیست بومی که توسط سایر بازیگران بیمه ای یا غیربیمه ای ایجاد و رهبری می شود، بپیوندند و در آن مشارکت کنند. 2) نقش رهبر و هماهنگ کننده زیست بوم را داشته باشند. 3) در یک یا چند زیست بوم که خود را توانمندتر می دانند نقش رهبر را به عهده بگیرند و در سایر زیست بوم ها مشارکت کنند.
هر کدام از دو سناریوی رهبری یا مشارکت دارای مزایا و معایب خاص خود می باشد. مشارکت در سایر زیست بوم ها امکان دسترسی سریع به پایگاه های جدید مشتری را براي بيمه گران فراهم می کند.
اما باید توجه داشت که دسترسی به مشتریان در این سناریو از طریق برند تجاری سازمان های دیگر خواهد بود که احتمالا برای مشارکت کننده مطلوبیت ندارد. به همین دلیل ممکن است مشارکت کننده برای استمرار حضور خود در زیست بوم دیگر، مجبور به رقابت بر اساس قیمت و شرایط بشود تا رقابت بر مبنای مشتری نوازی. اگر بیمه گران نتوانند مطابق سناریوی دوم زیست بوم های خود را ایجاد کنند و صرفا به مشارکت در زیست بوم های دیگران بپردازند، نقش آنها به ارائه دهنده پوشش ریسک و انجام-دهنده عملیات بیمه گری محدود خواهد شد.
سناریوی دوم مزایای بیشتری را در پی دارد اما انجام موفقیت آمیز آن دشوار است و همچنین هزینه-های ایجاد پلتفرم نیز قابل توجه است. این سناریو امکان توسعه بازار در حوزه های جدید را به رهبر می دهد. همچنین رهبر را قادر می سازد که به ارائه ارزش پیشنهادی گسترده تر از طریق ترکیب با ارزش پیشنهادی سایر بازیگران زیست بوم بپردازد. با این حال، جذب مشتریان، جذب شرکای قدر و ایجاد صرفه به مقیاس از مهم ترین چالش های مربوط به سناریوی دوم است. بیمه گرانی که مایل به پذیرش نقش رهبری در هریک از زیست بوم های فوق باشند، می بایست شروع به ایجاد پلتفرم های خود کنند. به عنوان مثال در زیست بوم سلامت پلتفرم هایی نیاز است که گستره ای از بیمارستان ها، پزشکان، بیماران، داروخانه ها و ... را به هم متصل نماید.
به علاوه، شرکت های بیمه می توانند از پتانسیل اینشورتک های موجود استفاده کنند. استارت آپ های بیمه ای غالباً دارای نقطه ضعف در تخصص بیمه، دسترسی به داده ها و بازار هستند. از طرف دیگر، پتانسیل داده ها در اختیار بیمه گران است. همچنین آنها دسترسی خوبی به بازار دارند و پایگاه مشتریان خود را دارند. این موارد می تواند به استارت آپ ها کمک کند تا ایده و فناوری خود را در سطح بالایی بکار بگیرند که به تنهایی برایشان مقدور نمی باشد. بنابراین، شرکت های بیمه می توانند از اینشورتک ها به در راستای اهداف خود استفاده کنند.
سرانجام به نظر می رسد بهتر است بیمه گران سناریوی سوم را انتخاب کنند یعنی با توجه به ظرفیت-های خود در یک یا چند زیست بوم رهبری کنند و در سایر زیست بوم ها مشارکت کننده باشند.
در هر صورت صرف نظر از اینکه شرکت های بیمه کدام یک از سناریوها را انتخاب کنند، نیاز به یک استراتژی پلتفرم دارند. آنها باید برای فعالیت در هریک از زیست بوم های فوق به تنظیم اهداف، استراتژی ها و برنامه های خود بپردازند.
