. شنیده‌ام توبه وقتی به قلّۀ کمال می‌رسد که شوق گناه از دل رخت | •|سَنگـرِشُهـدا|•
. شنیده‌ام توبه وقتی به قلّۀ کمال می‌رسد که شوق گناه از دل رخت ببندد و طعم گناهان پیشین به تلخی بدل شود.
من توبه کرده‌ام از گناهِ دل بستن به غیر تو. شوق دل بستن به کسی جز تو را ندارم که هیچ خیال دل بستن‌های پیشینم کام دل و جانم را تلخ می‌کند گویی که همین حالا دارم زهر هلاهل سر می‌کشم.
حالا که فکر می‌کنم به دل بستن‌هایم از خودم بدم می‌آید. چطور به کسی جز تو دل بستم و از دل بستنم لذّت بردم؟
آقا! اگر نتوانم دلم را به تو ببندم این دل را به هیچ کسی نخواهم بست. می‌دانم دل اگر به جایی بند نباشد، می‌پوسد. من دل پوسیده را بیشتر از دلی که سرخوش از عشق کسی جز توست دوست دارم. وقتی که پوسید، می‌میرد. وقتی که مرد، من هم جان می‌دهم. بالاتر از سیاهی که رنگی نیست. دلی هم که به کسی غیر از تو بسته شده، مرده. او اگر تکانی می‌خورد، چونان عروسک خیمه‌شب بازی است. شیطان، دل‌های بسته به غیر تو را زنده نشان می‌دهد تا صاحبانش احساس دل‌مردگی نکنند. اگر چه سال‌ها با این فریب شیطان دل خوش به زنده بودنِ دلم زندگی کردم امّا خدا را شکر که دیگر فریب شیطان را نمی‌خورم.
حالا به من بگو اگر حرف‌هایم راست باشد توبه‌ام قبول است آقا؟!
