گزارش تصویری دیروز (۱۵ خرداد ۱۴۰۲) توسط یکی از اعضای محترم تیم مدیریت #کمپین_مخالفین_انتقال_آب_خزر_به_کویر، از #سد_شهید_رجایی ساری بر روی رودخانه تجن حاکی از آن است که اوضاع آبی این سد وخیم است. در این وضعیتِ آبیِ ناگوار، #سد_فینسک هم در بالادستِ سد شهید رجایی چند سالی‌‌ست که در دست اقدام است. فریاد متخصصان، کارشناسان، کشاورزان و دوستداران محیط زیست برای لغو احداث #سد_فینسک هم به جایی نرسید. همین گزارش حاکی‌ست که حمل میل‌گرد به سمت #فینسک در حال انجام است.
در این وانفسای سدسازی‌های بی‌مورد، مردم مازندران به شدت تنها هستند.معلوم نیست فلسفه وجودی حضور نمایندگان محترم در مجلس، استاندار محترم در بالاترین رده‌ی مدیریتی استان، دادستان محترم برای ستاندن داد مردم بی‌زبان و بی کس و کار از حقوق‌شان، مدیران محترم کلِ اطلاعات و بازرسی، کشاورزی، محیط زیست، بحران، مسکن و شهرسازی و سایر مسئولان که در جایگاههای مسئولیتی مرتبط قرار دارند، برای چیست که سد فینسک در حال ساخت است در حالیکه که سد شهید رجایی کم آب و کشاورزان با سختی‌های کمبود آب دست و پنجه نرم می‌کنند تا شاید بتوانند از فقر ساختگیِ تولید شده برهند. احتمالا این مقامات محترم در حال پاسداری از سدسازان هستند تا اگر مردم به خاطر فشار کم آبی به آنها اعتراض کردند، به مواخذه کشیده شوند!! اگر به جز این است، پس این همه سکوت برای چیست؟ این مقامات محترم استانی حتما می‌دانند که وضعیت آبهای زیرزمینی این استان هم سالهاست که قرمز است. به طور کلی مقامات استانی برای برون‌رفت کشاورزانی که آب برای کشت ندارند و رهیدن از این مشکلات چه راهکارهای اندیشیده‌اند؟
از گیلان هم خبرهای خوبی نداریم. در بخشهایی از گیلان هم نتوانستند نشای برنج کنند. چون آب سد سفید رود وارد کانالها نشده است، یعنی آبی نبوده تا وارد کانال بشود. در گلستان وضعیت آبی از دو استان دیگر بدتر است. خلیج گرگان در حال خشک شدن است. گلستان هر روز در حال بلعیده شدنِ بیشتر به دست کویر است و با این روند حال و روز شرق مازندران در آینده‌ی نه چندان دور به حال و روز گلستان دچار خواهد شد. مدیریت ضعیف آب در چند دهه گذشته با اجرای شش برنامه توسعه‌ای (به واقع ضد توسعه) به سردَمداری وازرت نیرو و جهاد کشاورزی و ناآگاه نگهداشتن مردم شمال و ایران از وضعیت کمبود آب در این حوزه، سدسازی‌های بیجا، انتقالات آب بین حوزه‌ای، کاهش سطح جنگلها و به تبع آن کاهش ریزش‌های جوی و کاهش زایش چشمه‌ها و خالی شدن و شور شدن آبهای زیر زمینی، هجوم میلیونها ایرانی و به تازگی افغانی به شمال و خشک‌سالی‌هایی که در نتیجه سدسازی‌ها و قطع درختان و ساخت و ساز و دیگر بی‌احتیاطی‌ها رخ داده است، همه و همه شمال را در موقعیت بسیار خطرناک کم‌آبی و بی‌آبی قرار داده است و دیری نخواهد پایید که مهاجرت‌های اقلیمی مردم شمال ایران به کشورهای دنیا آغاز خواهد شد. همه می‌دانند که شمال کشور بی‌نیاز از ساخت سد است، با این حال چندین سد در دست ساخت است. (شفا‌رود، لاسک، تول‌لات، فینسک و ...) ساخت و آبگیری سدها در شمال کشور علاوه بر خطرات زیست محیطی مانند نابودی درختان، فرسایش خاک، تبخیر آبها از سطح دریاچه سد و هدر رفت آب،، تغییرات اقلیمی و ریزاقلیمی، فشار بر سکونتگاههای پایین‌دست، فشار بر آبخوانها، موجب فشار بر دریاچه کاسپین نیز می‌شود. چرا که رودها، رگهای این پهنه آبی هستند و وقتی شریان بسته می‌شود، افزایش غلظت آب دریاچه، زمینه مرگ آبزیان را فراهم می‌کند، به علاوه هزاران صیاد شغل خود را از دست می‌دهند. همچنین پیش‌بینی می‌شود که در آینده نه چندان دور بوی بد متصاعد شده از آب گندیده‌ی دریاچه خزر، ضمن فراری دادن ساکنان بومی، زمینه رکود صنعت گردشگری را در پی خواهد داشت. چنانچه فکری به حال این خطه در خصوص جلوگیری از انتقالات آب و سدسازی‌ها نشود و دندان طمع طمعکاران به طور قانونی کشیده نشود، به تدریج دریاچه خزر نیز همانند دریاچه آرال و ارومیه جان خود را از دست خواهد داد. پس از آن گریه بر جسد مرده چه سود؟
