مجتبی مینُوی یکی از نادر ادبایی بود که با ادبيات اروپایی آشنا بودند. زبان انگلیسی را خوب می‌دانست و سالها اقامت در انگلستان، او را با مسائلِ ادبیِ جهان آشنا کرده بود. در مورد فرهنگ ایران نیز معلومات وسیعی به هم زده بود. از همه چیز گذشته، جودتِ ذهن داشت، زنده و گرم می‌نوشت. هرجا که مصلحت‌بینی جلویش را نمی‌گرفت، صراحت بیان هم داشت. بر سر هم حرفی که می‌زد با اطمینان شنیده می‌شد.
بی‌تردید یکی از کسانی بود که جانشین ناپذیـرند. دیدِ شکافنده و علمی نسبت به مباحث ادبی و تاریخِ ایران داشت، گرچه حاصل نوشتنش نسبت به وسعت معلوماتش چندان زیاد نبود، امّا همان مقدار آثاری که از او برجای مانده در نوعِ خود معادل ندارد.
#روزها_جلد‌چهارم
..............................
هفتم بهمن ماه، سالروز درگذشت استاد مجتبیٰ مینُوی؛
نامشان زمزمه‌ی نیمه‌شبِ مستان باد
تـا نگوینـد کـه از یــاد فـراموشان‌اَند
..............................
کانال دکتر محمّد‌علی اسلامی نُدوشن
@sarv_e_sokhangoo
