وقتی می‌گوییم
میراث فرهنگیِ ایران، گذشته‌ی دوری به یاد می‌آید بسیار گسترده و پیچاپیچ که گرانبار است از
تجربه‌ها و دانش‌ها و دریافتها و دستاوردها و هنرهای یک قوم، در طیّ چند هزار سال: از سفالِ سیلک و برنزِ لرستان تا همین امروز قالیِ ساروق، و از سرود گاتاها تا تصنیفهای عارف قزوینی، و حجاریهای تخت جمشید و کاشیهای اصفهان و کتابهای ابن سینا و خطّ میر و سرکشیهای الموت و شهادت سهروردی و آیینها و عادتها و ترانه‌ها و صدها خرابه و تاریخ و افسانه
که حاصل کار و کوشش هزاران هزار بانام و گمنام است، به صورت توده‌ی سترگی از آثار، و این توده‌ی سترگِ درهم و برهم، مرغوب و نامرغوب، میوه‌ی مجاهدتی است که برای رسیدن به کُنه و عمق زندگی، به زلال زندگی و به روشناییِ بیشتر به کار برده می‌شده، و در کلمه و رنگ و نقش و خط ترکیب معماری و ابزارها و کردارها تجسّم یافته است.
#فرهنگ_و_شبه‌فرهنگ
کانال دکتر محمّد‌علی اسلامی نُدوشن
@sarv_e_sokhangoo
