دو «من» در درون ما در شما دو "من" زندگی می‌کند: "من درونی" و "من بیرونی"،
و همه‌ی مطلب این است که شما به کدام‌یک عشق می‌ورزید، گرفتار کدام‌یک هستید و کدام‌یک را پرورش می‌دهید. عشق به «من بیرونی» باعث پوچی انسان است، باعث اسارت اوست، باعث مبتلا شدن به یک زندگی بزک‌شده و سطحی است.
انسان هرقدر بیشتر به «من بیرونی» رسیدگی کند، از درون، تهی‌تر و پوک‌تر می‌شود. شما دیده‌اید آدم‌هایی را که مدام زندگی‌شان را بزک می‌کنند، سعی دارند سر و وضع و ظاهرشان را، خانه‌شان را، حرف‌زدن‌شان و رفتارشان را، بچه‌شان را، غیر از چیزی که هست نشان بدهند. همه چیز را می‌خواهند به شما خوب و قشنگ نشان بدهند.
اغلب این آدم‌ها از درون، پوک و کم‌مایه هستند. طبیعی هم هست. شما که نمی‌توانید در آنِ واحد سرمایه‌تان را در دوجا خرج کنید. شما تمام سرمایه‌تان را روی این گذاشته‌اید که مردم از بیرون، شما را قشنگ ببینند پس طبیعی است که از درون پوک بشوید.
در مقابل، عشق به «من درونی» مایه شکوفایی است، مایه آرامش و شادمانی است. تشخیص این دو "من" از هم و شناخت این که برای کدام‌یک تلاش می‌کنید، کلید یک زندگی آگاهانه و شکوفاست.
@sasanhabibvand
