علت رنجش ما از ناسپاسی دیگران این است که انگیزه کاری که برای د | ساسان حبیب‌وند
علت رنجش ما از ناسپاسی دیگران این است که انگیزه کاری که برای دیگری انجام داده‌ایم، بیشتر سپاس یا قدرشناسی آن‌ها بوده‌است تا صلاح و خشنودی خودمان. عباراتی مثل "محبت به دیگران" یا "کمک به دیگری" امر را برای خیلی از ما مشتبه کرده و باعث شده‌است تصور کنیم که بخشی از کارهای ما واقعا برای خشنودی دیگران است. از همین رو، اکثر ما استقلال عاطفی نداریم و وابسته به قدرشناسی دیگران هستیم.
با درک اینکه همه ما به معنای واقعی‌اش خودخواه هستیم، در می‌یابیم که ما نهایتا هر کاری را برای خشنودی خودمان انجام می‌دهیم و باید هم اینگونه باشد. با چنین شناختی، اولا از نیاز به تشکر دیگران، رها می‌شویم، ثانیا اگر بدانیم هر کاری انجام می‌دهیم برای خشنودی خودمان است، به خوشایند یا درک دیگران، کاری نداریم.
