'فیلتر ذهنی' ما در برخورد با پدیده های اطراف، هیچ وقت دارای م | ساسان حبیب‌وند
"فیلتر ذهنی"
ما در برخورد با پدیده های اطراف، هیچ وقت دارای موضع خنثی و بی طرف نیستیم، بلکه با یک لنز یا فیلتر ذهنی به همه چیز نگاه می کنیم. این فیلتر تشکیل شده است از خواسته ها، احساسات، تجربه های شخصی و عوامل بسیار دیگر. آگاهی یافتن از این فیلتر به معنای پا گذاشتن به دنیای واقعیت هاست.
مولانا معتقد است که اگر می خواهی واقعیت های عالم را ببینی، باید این شیشه ها را کنار بزنی.: آبگینه زرد چون سازی نقاب زرد بینی جمله نور آفتاب در شکن شیشه کبود و زرد را تا شناسی گرد را و مرد را
برای مثال، شما حرفی را به من می زنید، خیلی ناراحت می شوم، همان حرف را به دوست دیگرتان می گویید، او ناراحت نمی شود. بالاخره این حرف بد بود یا بد نبود؟ پاسخ این است که من که ناراحت شدم فیلتر ذهنی داشتم و دوست دیگرتان فیلتر ذهنی نداشت.
این فیلتر ذهنی، نوع نگرش ماست که می تواند زندگی مان را فلج کند و ضعف و بیماری و ناامیدی ایجاد کند. پیش چشمت داشتی شیشه کبود زان سبب عالم کبودت می نمود گر نه کوری، این کبودی دان ز خویش خویش را بد گو، مگو کس را تو بیش ما آدمیان بیش از آنکه ساکن دنیای بیرونی باشیم، ساکن دنیای ذهن خود هستیم. بنابراین برای اینکه در دنیای پر از مشکلات فراوان آسیب نبینیم، به جای اینکه به دنبال این باشیم که دنیا را فرش کنیم، باید کفش بپوشیم؛ یعنی نگرش و زاویه دید خود را اصلاح کنیم.
مثلث نگرش سه ضلع دارد: باور، انتظار و قضاوت. اگر باورهای خود را باز تعریف کنیم، انتظارات خود را تعدیل کنیم و در قضاوت هایمان بازبینی کنیم، حس بهتری خواهیم داشت.
این به معنی مثبت اندیشی نیست. نه مثبت اندیشی درست است و نه منفی اندیشی. مثبت اندیشی مایه خیال بافی و ساده لوحی است و منفی اندیشی عامل افسردگی و ناامیدی است. چشم ما باید واقعیت ها را ببیند، نه بیشتر و نه کم تر. اما نیمه خالی لیوان نباید ما را مایوس کند و نیمه پر به ما امید واهی بدهد.
