'اکبر جوجه' @savadkohmp بیش از ۶۰ سال پیش در منطقه‌ای به‌نام | سوادکوهی های مقیم پایتخت
"اکبر جوجه" @savadkohmp
بیش از ۶۰ سال پیش در منطقه‌ای به‌نام گلوگاه جوانی مازندرانی به نام علی‌اکبر کلبادی (که به اشتباه گلبادی هم گفته می‌شود) با جثه نحیف و لاغر، به همراه همسرش (صنمبر عظیمی) در سال ۱۳۲۳ در ملکی اجاره‌ای، قهوه‌خانه‌ای بر پا کردند. آنها با کمترین امکانات و پشتکاری وصف‌ناشدنی شروع به سرو صبحانه کردند؛ صبحانه‌ای که شامل چای، پنیر محلی، کره گوسفندی، تخم‌مرغ محلی و نان‌های خوشمزه و معروف به کمبه می‌شد. پرسنل پاسگاه چشمه بلبل و افراد بومی و مسافران عبوری ازجمله مشتریان پروپا قرص نان محلی بودند؛ نان‌هایی با عطر و بو و مزه‌ای به یاد ماندنی که توسط همسر حاج اکبر تهیه می‌شد. پس از مدتی به دلیل استقبال مشتریان، شروع به پخت غذاهایی از قبیل چلو جوجه و چلو تخم‌مرغ کردند. قهوه‌خانه در مسیر جاده مشهد قرار داشت و کیفیت و کمیت عالی و قیمت منصفانه غذاهای اکبر آقا یا به عبارتی مش اکبر دلیلی بود برای اینکه رانندگان کامیون و اتوبوس ناهار را در این قهوه‌خانه میل کنند. معروفترین غذایی که در این قهوه‌خانه عرضه می‌شد، چلو جوجه مخصوص رانندگان بود و بقیه غذاها برای افرادی با درآمد کم و شاگرد شوفرها بود که مقدار عرضه‌ی غذا به حدی بود که کارگران را به راحتی سیر می‌کرد. گاهی هم به دلیل سرمای هوا در زمستان مش اکبر با کمبود جوجه مواجه می‌شد و به اجبار کبک را جایگزین می‌کرد. در این میان همسر حاج اکبر با پخت نان محلی و رب انار و فروش آنها به مشتری‌ها، کم رونق بودن کار و کاسبی را جبران می‌کرد. کیفیت چلو جوجه‌ها هم که به دلیل عشق اکبر آقا به مشتریان و استفاده از رب انار مخصوص محلی و غلظت و مزه و استفاده از جوجه رسمی و کره محلی زبانزد خاص و عام بود (تخم‌مرغ و به اصطلاح نیمرو هم اگر با عشق و علاقه پخت شود خوشمزه می‌شود). کم کم لقب اکبر جوجه (که خود مشتریان این لقب را برای ایشان انتخاب کرده بودند) بر سر زبان‌ها افتاد و حالا این لقب به دلیل طبخ جوجه بود یا به مناسبت قد و قامت کوچک اکبر آقا بماند… در ابتدای کار هر روز برای ناهار از یک دیگ ۱۰ الی ۱۲ نفری برای پخت برنج استفاده می‌کردند. شیوه پخت برنج و جوجه‌ی مش اکبر خاص و معروف بود و بیشتر معروفیت مش اکبر به دلیل جوجه‌ی سرخ شده با کره گوسفندی بود که با چلو و رب انار و پیاز سرو می‌شد. آغاز عرضه‌ی این غذا حدود سال ۱۳۳۰ بود. بعد از چند سال حاج اکبر و همسرش به دلیل انتقال جاده قدیم به جاده جدید و محدود بودن مکان، تصمیم به جابه‌جایی گرفتند و مکان دیگری یعنی جاده‌ی شوسه یا همان جادۀ امروزی که مسیر ارتباطی استانهای مازندران و گلستان است را انتخاب کردند. ایجاد جاده‌ی جدید (شوسه) در سال ۱۳۴۲ بود و مشتریان مش اکبر روز به روز بیشتر می‌شدند و کار پخت غذا از روزی ۲۰ پرس به ۲۰۰۰ پرس انتقال یافت. در نتیجه مش اکبر و همسرش برای راحتی و آسایش مشتریان و رونق کار خود رستوران را بزرگتر کردند. ساخت ساختمان جدید ۴۰ روز به طول انجامید و بناها به‌طور شبانه‌روزی در این مکان کار می‌کردند؛ در این مدت به دلیل نبود مکانی مناسب برای پذیرایی از مشتریان، همسر مش اکبر منزل مسکونی خود را که در جوار رستوران بود، به سالن غذاخوری تبدیل کرد و تمام این فعالیت‌ها در حالی انجام می‌شد که حاج اکبر در بستر بیماری بود. بالاخره ساخت ساختمان تمام شد و در کنار آن باغچه‌ای را برای پرورش جوجه در نظر گرفتند. دیگ‌های بزرگ جانشین قابلمه‌های کوچک شدند؛ اتاق پخت برنج و جوجه جدا شد و روزانه تعداد بسیار زیادی جوجه ذبح و پس از پر کندن و تمیز کردن برای پخت آماده می‌شدند، اگر امروزه رستوران‌های زنجیره‌ای اکبر جوجه با حدود ۵۰۰ نفر پرسنل در استانهای مازندران، گلستان و سمنان (البته به استثنای یک سری از رستوران‌ها که با تقلب و حیله و بدون هیچ‌گونه مدرک و سندی و صرفاً به دلیل پخت جوجه نام خود را اکبر جوجه گذاشته‌اند و به‌خصوص در تمامی جاده‌های منتهی به شمال کشور و حتی خارج از کشور مستقر هستند) مشغول پخت و ارائه چلو جوجه با همان کیفیت می‌باشند، همگی آنها اعتبار خود را مدیون زحمت‌ها، پشتکار و صبوری اکبر آقا و صنمبر خانم هستند. هم‌اکنون فرزندان و نواده‌های اکبر آقا با تاسیس ۱۴ شعبه در شهرستان‌های ساری، گرگان، بابل، آمل، نوشهر، خلیل‌شهر، قائم‌شهر، گرمسار، چالوس، بهشهر، گلوگاه، بابلسر و کلارآباد که مشغول فعالیت هستند و فرزند ارشد ایشان حمیدرضا کلبادی در سال ۱۳۶۴ اکبر جوجه را رسماً به ثبت رسانید و با تاسیس اولین شعبه اکبر جوجه در شهرستان ساری در سال ۱۳۷۰ و فرزند دیگرشان سیروس کلبادی با تاسیس شعبه گرگان در سال ۱۳۷۱ و ثبت اکبر جوجه در بخش "ثبت اختراعات" راه و هدف علی‌اکبر کلبادی و صنمبر عظیمی را ادامه می‌دهند.
