با سلام صبح ۱۷ اسفندماه سال ۱۴۰۰ شمسی، تک درنای امید پس از ۴ | سوادکوهی های مقیم پایتخت
با سلام صبح ۱۷ اسفندماه سال ۱۴۰۰ شمسی، تک درنای امید پس از ۴ ماه و یازده روز، زمستان‌گذرانی در فریدونکنار مازندران، رهسپار سیبری شد. تک درنای سیبری به نام "امید" در هفتم آبان‌ماه سال ۱۴۰۰ شمسی وارد فریدونکنار مازندران شد. این درنا که معروف به "امید" است آخرین بازمانده از درنای سیبری‌ست، در سال ۱۳۸۵ زوجش بنام "آرزو" را از دست داد و از سال ۸۶ به جز دو سال ۸۸ و ۹۴ برای زمستان‌گذرانی به مدت ۱۴ سال است بدون جفت به تالاب فریدونکنار فرود می‌آید و هر ساله به مدت تقریبا ۴ ماه در این تالاب میماند؛ هر روز توسط محیط زیست مازندران کنترل و قابل مشاهده برای ماموران و علاقمندان به محیط زیست است و همه مردم استان مازندران به‌ویژه مردم عزیز و فهیم فریدونکنار او را تحت حمایت خود قرار می‌دهند. تک درنای امید برای رسیدن به تالاب فریدونکنار باید مسیر ۵ هزار کیلومتری از زیستگاه اصلی‌اش در سیبری را با گذر از روسیه، قزاقستان و آذربایجان طی کند به هیچ وجه مسیر خود را گم نمی‌کند و بدون اینکه کوچکترین اشتباهی در مسیر خود داشته باشد وارد همان تالابی می‌شود که هر ساله می‌نشست. قدی نزدیک به یک و نیم متر و فاصله دو بال بیش از دو متر با پاهای بلند سرخ رنگ دارد. دانشمندان هنوز نمی‌دانند آنها چگونه مسیر خود را می‌یابند؛ بعضی‌ها معتقدند مهمترین عامل تشخیص مسیر مهاجرت آنها خطوط مغناطیسی کره زمین است و از طریق جریان رودخانه‌ها و خطوط ساحلی دره‌ها، رشته کوه‌ها، خورشید و ستارگان است در ارتفاع بالای هزار متری، از سطح زمین خارج از تیررس پرواز می‌کند. این پرنده زیبا تحت حفاظت محیط زیست بین‌المللی بویژه ایران و روسیه توسط ماهواره بلند شدن آن از سیبری و نشست آن در تالاب فریدونکنار کنترل می‌شود. درنای سیبری به سه جمعیت مرکزی، شرقی و غربی تقسیم می‌شود. جمعیت مرکزی این‌گونه منقرض شده است؛ جمعیت شرقی درنای سیبری تابستان را در شرق سیبری زادآوری کرده و برای زمستان‌گذرانی به دریاچه پویانگ، در چین می‌رود. جمعیت غربی در صورت مرگ "امید" به‌طور قطعی منقرض خواهد شد. به امید خدا همان‌طوری‌که نامش را درنای امید نهادند ان‌شاءالله مانند سال‌های قبل صحیح و سالم به زیستگاه اصلی خود برگردد.
ستار احمدی کمرپشتی -نماینده اسلحه مهمات شهرستان سوادکوه-
