پیاده روی اربعین لجستیک شیعه یا جمهوری اسلامی؟ حامد آئینه وند | آمدنیوز «صــدای آزادی»
پیاده روی اربعین لجستیک شیعه یا جمهوری اسلامی؟ حامد آئینه وند
مهمترین شخصیتهای تعین بخش به هویت شیعی در اسلام علی (ع ) و فرزند ارشد او حسین ( ع) هستند و دلیل ماندگاری هر دو شخصیت در تاریخ به واسطه نقش های سیاسی است که بازی کردند. به عبارت دیگر تفاوت این دو امام شیعه و اشتهار و محبوبیتشان در قیاس با سایر امامان شیعه به برجستگی سیاسی آنان باز می گردد.
شکل گیری جمعیت متمرکز شیعه در ایران مقارن با به قدرت رسیدن صفویان در ایران است. صفویان برای ایجاد تمایز با امپراطوری عثمانی و منسجم کردن مردم تحت سیطره خود شیعه را به عنوان مذهب رسمی ایران اعلام کردند .در واقع آن بخش از جغرافیای ایران که سنی باقی مانده است بخش هایی از جنوب ، شمال و غرب ایران است که مدتهای زیادی تحت نفوذ سیاسی و فرهنگی امپراتوری عثمانی بر این مناطق مستولی بود.
استفاده هوشمندانه روحانیت از تا سوعا و عاشورای ۵۷ و سازماندهی تظاهرات بزرگ باعث شد تا در عمل نیروهای مذهبی و هواداران آیت ا.. خمینی در میان مخالفان دست بالا را پیدا کنند و دقیقا از همینجا بود که دریافت هر چه دارد از محرم و صفر است . متعاقب رویدادهای منتهی به انقلاب 57 ونعمت جنگ مخالفان حکومت جدید یک به یک از میان رفتند. با یاد کردن ازکشته های جنگ با نام شهدا طبقه ای در ایران با نام «خانواده شهدا» تولید شد که در کنار سپاه پاسداران همه لایه های قدرت را به جهت سیاسی و فرهنگی و شهری تسخیر کرد.
در فرا روایتی تخیلی حاکمیت خون کشته های جنگ را به خون شهدای کربلا پیوند زد و حقی ویژه برای خانواده های آنان و پاسداران بازمانده از جنگ قائل شد و عملا همه امکانات سیاسی و اقتصادی کشور در اختیار آنان قرار گرفت و به مرور زمان نیز به تضعیف موقعیت اجتماعی آنان و تنفر عمومی از این وضعیت انجامید. متعاقب حمله امریکا به عراق و فروپاشی برق آسای حکومت صدام پس از خروج نیروهایی امریکایی از عراق در سال ۱۳۸۹ و بعد از سر کوب وحشیانه جنبش سبز و راه پیمایی سه میلونی مخالفان در تهران ، حاکمیت که امکان سیاسی باز تولید قدرت خود را تقریبا از دست رفته می دید تلاش کرده با «راه اندازی راه پیمایی اربعین» قدرت بسیج اجتماعی خود را بازیابد و از این طریق روحیه از دست رفته حامیان حکومت در جریان جنبش سبز که با قدرت نمایی اجتماعی طبقه متوسط و به سخره گرفتن آرمان های سیاسی فرهنگی حاکمیت توام بود را باز تولید کند. از آن تاریخ به بعد در واقع راه پیمایی اربعین ماهیتی سیاسی پیدا کرد که حکومت با پمپاژ پول ، امکانات ، تسهیلات و نیروهای خود اقتداری سیاسی را در قالبی «مذهبی » تولید می کرد.
شک نباید داشت « راه پیمایی اربعین » که تولید اقتدار سیاسی جمعی برای طبقه حاکم در ایران می کند و ابزار غیر محسوس مرعوب و سرکوب مخالفان است به مراتب اهمیت بیشتری از« مناسک حج» برای حکومت ایران دارد که فاقد قدرت برای تولید چنین اقتداری است. در واقع حکومت ایران هیچ گاه حاضر نیست همان تسهیلاتی را که برای زوار اربعین در نظر می گیرد برای زوار خانه خدا نیز در نظر بگیرد و کام زائران خانه خدا را نیز همچون زائران حرم حسینی شیرین کند. به همین دلیل جای تعجب نیست که برای روحانیت شیعه و طبقه حاکم ایران خالی شدن مساجد از جوانان ،بی اعتنایی جوانان به شعائردینی ، فساد اخلاقی و جنسی مسئولان اهیمتی ندارد اما برگزاری هر چه با شکوهتر راه پیمایی اربعین اولویتی به شمار می رود که همه امکانات مالی و سیاسی نظام باید در خدمت آن قرار گیرد.
دانشمندان علم مدیریت لجستیک یا آماد ( Logistics ) را حرکت مواد، خدمات، پول و اطلاعات در داخل یک زنجیره تأمین تعریف می کنند در خاتمه باید گفت پیاده روی اربعین نه لجستیک سیاسی شیعه بلکه لجستیک سیاسی جمهوری اسلامی است که تلاش می کند آن را تحت عنوان لجستیک شیعه به داخل و خارج بفروشد.
البته که دولتهای غربی و در راس آن امریکا که به خواست نمازگزاران مساجد در دهه ۶۰ و ۷۰ شمسی برای بازگشایی مسیر کربلا جامه عمل پوشاندند و به راز و رمز سیاست در ایران اشراف دارند می دانند این لجستیک تصنعی و گلخانه ای تنها مصرف داخلی دارد و اگر نه جرات آنکه ، مبدع و فرمانده این لجستیک سیاسی را به راحتی در فرودگاه بغداد ترور کنند نداشتند.
بعید است در زمانی که مخالفان نظام مستقر به وحدت برسند از لجستیک گلخانه ای جمهوری اسلامی که با« زور پول » «تولید اقتدار» می کند کار موثری ساخته باشد به ویژه که تشت های رسوایی یکی پس از دیگری از بامها افتاده اند.
