همه ی ما گاهی آشفتگیهای ِ درونی را تجربه میکنیم و هر تجربه ای | صدای مهربانی
همه ی ما گاهی آشفتگیهای ِ درونی را تجربه میکنیم و هر تجربه ای که بتواند به واسطه ی خودمان، حتی یک قدمِ کوچک ما را به درک ِ انسانهای اطرافمان نزدیکتر کند بسی ارزشمند است.
گاهی خوب است بی قضاوت از کنار آشفتگیهای دیگران عبور کنیم ،بی قضاوت از یک بی نهایتِ راز آلود. راز آلود مثل خودت و چنان اصیل و عمیق که گویی فقط سکوت است که زیباترین ترانه برای آن آشفتگیهای وجودیست .
گاهی آشفتگیهای انسانهای اطرافمان و حتی خودمان نه سوالی دارد و نه جوابی. فقط قدم زدنهایی آرام در یک نگاه ِ بی قضاوت بر آسمانِ دل را میطلبد و بس. و این یک تشخیصِ آمیخته به عشق را می طلبد.
شاید شبیه همان آواز پرنده ای که گاهی در تمام ِ آشفتگیِ درونت ناگهان پشت پنجره ی اتاقت می نشیند و در نگاه بی قضاوتش تو را پُر میکند از زندگی.
