ادامه گزارش لایو شنبه ۲۷ آذر، ۱۸ دسامبر 4 گفتگو با دکتر مجتبی | صدای افغانستان
ادامه گزارش لایو شنبه ۲۷ آذر، ۱۸ دسامبر 4
گفتگو با دکتر مجتبی نوروزی، سرپرست سابق رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در کابل/۴
ادامه صحبت‌های استاد جعفریان: قبل ازین در دوره پدران ما هم سخنی از این تعارضات نبود. عین این حرکت در مرز افغانستان و تاجیکستان هم اتفاق افتاده است. همین آقای مولوی فصیح‌الدین که لوی‌درستیز یا رییس ستادمشترک ارتش اینها است، سه نوبت است که دارد می‌آید در هرات جلسه تشکیل می‌دهد و بعد می‌رود در کابل و نماینده‌های کشورهای عربی با او جلسه تشکیل می‌دهند. یا این آقای شیرمحمدعباس استانکزی در دوحه می‌رود و با سران قطری و شاید برخی دیپلمات‌های رژیم صهیونیستی ملاقات می‌کند و به کابل و هرات در غرب افغانستان و استان هم مرز با ما برمی‌گردد. چرا؟ بالأخره اتفاقی در این مرز می‌افتد که گریبان ما را خواهد گفت. دومین کلانشهر شما ۲۰۰ کیلومتر با مرز فاصله دارد. چهار و نیم میلیون نفر جمعیت دارد. اگر صدای یک شلیک در آن شنیده شود، دلار به پنجاه هزارتومان خواهد رسید. کسی به اینها فکر کرده است؟ یک نظام غیر مسوول در افغانستان می‌تواند همه زندگی ما را تحت تأثیر قرار دهد. طالبانی که اغلب ایرانی‌ها با آنها ارتباط گرفته‌اند، خیرخواه، سهیل شاهین، ذبیح مجاهد و طالبان میانه‌رویی بودند که الان هیچ‌کاره هستند. آقای قمی که به دیدار طالبان به آن‌جا می‌رود، چند بار امیرخان متقی را می‌بیند اما یک‌بار نمی‌تواند یک نفر از طالبان حقانی اصلی را ببیند. آنها اصلاً جلوی دوربین رسانه‌ها ظاهر نمی‌شوند. چه‌طور می‌خواهید با جماعتی کنار بیایید و از آنها ضمانت بگیرید که حتی نمی‌گذارند با آنها ملاقات کنید؟ بله افغانستان بسیار مهم است. خیلی بیش‌تر از آن‌که تصورش را بکنید. به این شدت و ضرورت مسئله توجه کنید. حالا در این میان، یک عده دارند کل طالبان را تطهیر هم می‌کنند و می‌گویند که نه! طالبان آدم‌های خوبی هستند! نمی‌گذارند مردم متوجه شوند که چه‌اتفاقی دارد می‌افتد. در دوره قبل که طالبان به قدرت رسیدند، ایران با آنها مشکل پیدا کرد. یک شب در همین لایو رزمنده‌ای به نام آقای قرایی مهمان ما شد که در ۱۳ سالگی جبهه بوده و در مستند (روایت فتح) شهیدآوینی هم فیلمی راجع به او ساخته شده است. اهل تربت حیدریه بود، می‌گفت ما یادمان نرفته است، شبی نبود که از روستاهای اطراف تربت حیدریه، افراد را ندزدند و به گروگان به خاک افغانستان نبرند و طلب پول نکنند. آقای نوروزی! تربت حیدریه کجاست؟ چند صد کیلومتر با مرز افغانستان فاصله دارد؟ اما می‌آمدند و اتباع ما را می‌بردند. اینها اگر بخواهند شیطنت بکنند توان ناامن کردن تمام استان‌های شرقی ما را دارند.
دکتر مجتبی نوروزی: در برخی از برنامه‌های رسانه‌ها می‌دیدم که بعضی تلاش می‌کردند، اتفاقاتی را که در دهه ۷۰ شمسی افتاد، انکار کنند. یادم هست در پاسخ به این دوستان در برنامه زنده‌ای گفتم من اصلا بحثی درباره گذشته نمی‌کنم. همان‌جا موبایلم را باز کردم و گفتم: «انّالله و انّا الیه راجعون». پیام مقام معظم رهبری سال ۱۳۷۷ بعد از ماجرای مزار شریف. آن تعابیر تند «جریان به دور از عقلانیت و اسلام» و بسیاری تعابیر دیگر و بعد اشارات صریح مقام معظم رهبری که اینها چنین جنایاتی را در حق مردم کردند و قوانین بین‌المللی را نمی‌دانند. آن‌جا گفتم اول این مسائل را بپذیریم و نقطه آغازمان را بر این اساس بگذاریم که در گذشته این‌طور بودند، ثانیاً حالا شما مدعی هستید که تغییر کرده‌اند، من معتقدم تغییری نکرده‌اند. اگر هم تغییری کرده باشند، در جهت منفی بوده است. من چنین ادعایی دارم که اینها، سیّاس‌‌تر و ریاکارتر شده‌اند، آن‌موقع هرچه بودند، ظاهر و باطن شان همان بود. الان صراحتاً سخنگوهای طالبان چیز دیگری می‌گویند و کار دیگری انجام می‌دهند. شما بهتر از من می‌دانید که چه در شهرهای خود افغانستان و چه در مرز ما دارد اتفاق می‌افتد. من هم با دوستانی که در افغانستان باقی مانده‌اند، ارتباط دارم. اخبار را از کف خیابان‌های کابل و هرات و مزار می‌گیرم. از آنها می‌پرسم که چه خبر است و اوضاع چه‌طور است؟ واقعا وضع مردم از جهت اقتصادی و امنیتی و فقدان امکانات، بد است.
همه مشکلاتی که واقعا درد بزرگی هستند و مردم افغانستان به آن دچارند، قابل درک و به‌تصویر کشیدن نیست. در مورد بحث تهدید هم عرض کنم اساساً اگر بخواهیم خیلی خوشبینانه به مسائل عالَم سیاست نگاه کنیم، [طالبان]، بازیگری است که سابقه دشمنی با ما دارد و این مسئله قابل انکار نیست. ما تا مرز جنگ نظامی با اینها پیش رفتیم. من در خاطرم هست که سال ۷۷ در حج عمره مُحرِم بودم، درست در آن شرایط، همان قضایا [واقعه شهادت مقامات و خبرنگار حاضر در کنسولگری مزار شریف] اتفاق افتاد و هرلحظه اخبار را چک می‌کردم.
