قتل وجدان به دست دلار! مصطفی داننده نوشته: در توییتر نوشته | سئحراما | sehrama
قتل وجدان به دست دلار!
مصطفی داننده نوشته:
در توییتر نوشته بود که: «از شرکت اومد یخچال خونه‌ی بابامو درست کنه. گفت اگه تعمیر شه ۴ میلیون، اگه عوض شه ۱۲ میلیون. یه نگاه کردم دیدم خازن‌ش باد کرده. گفتم نمی‌خواد خودم درست می‌کنم. برد رو با خودم برداشتم رفتم مغازه خازنشو عوض کردم، درست شد… راستی خازنشو ۱۲ هزار تومن خریدم»!
این متن کوتاه، یک هشدار بزرگ است. برخی فکر می‌کنند که تورم و گرانی تنها روی جیب مردم اثر می‌گذارد و سفره‌ی زندگی آن‌ها را کوچک‌تر می‌کند اما در حقیقت مهم‌ترین تغییر را در سبک زندگی مردم به وجود می‌آورد.
بخشی تصور می‌کنند؛ گرانی و بلبشوی بازار این اجازه را به آن‌ها می‌دهد، تا به راحتی سر مردم را کلاه بگذارند. آن‌ها با خود می‌گویند اگر به دیگران رحم کنم، شاید سفره‌ام هر روز خالی‌تر از دیروز شود.
می‌بینید مشکلی که با ۱۲ هزار تومان قابل حل بود، می‌توانست منجر به صورت‌حساب ۴ میلیون تومانی شود. وجدان به همین راحتی زیر پا گذاشته می‌شود.
داریم در مورد جامعه‌ای صحبت می‌کنیم که برای سال‌های متمادی حلال و حرام برایش مهم بود. یادمان نرفته که پیرمردی در تبریز قبل از وزن کردن چای، پاکت خالی چای را وزن می‌کرد و می‌گفت: «من به شما چای کیلوئی می‌فروشم نه پاکت. پس به ازای وزن پاکت باید چای بدهم»!
بله، ما در این جامعه، با دیدن چنین خبرهایی نگران می‌شویم. وجدان نباید با بالا رفتن قیمت دلار، سر بریده شود.
پدیده‌های اجتماعی از لپ‌لپ خارج نمی‌شوند. آن‌ها معلول علت‌هایی هستند که ما می‌سازیم. فکر می‌کنید علت رشد زورگیری در شهرهای مختلف ما چیست؟ چرا برخی به این نتیجه رسیده‌اند که باید از مال دیگران شکم خود را سیر کنند؟ فکر نمی‌کنید این رفتار غلط اندر غلط حاصل وضعیت بد اقتصادی کشور است؟
تورم به جایی رسیده است که برخی از مردم قدرت خرید نیازهای اولیه‌ی زندگی خود را ندارند چه برسد که به نیازهای دیگر خود برسند.
فکر می‌کنید برخی ناهنجاری‌های اجتماعی و خانوادگی از کجا سرچشمه می‌گیرد؟ وقتی سرپرست خانواده مجبور است از صبح تا شب کار کند تا چرخ لنگ زندگی‌اش را بچرخاند، دیگر نمی‌تواند به نیازهای عاطفی و احساسی دیگر از اعضای خانواده برسد. همین نبودن‌ها زمینه‌ساز بروز یک بحران اجتماعی بزرگ در خانواده‌های ایران می‌شود.
در این جامعه، وجدان قربانی می‌شود چون همه به دنبال بیرون آوردن گلیم خود از آب هستند. این فیلم‌های آخرالزمانی هالیوود را ببیند. همه به دنبال نجات خود هستند و به راحتی از دیگران می‌گذرند حتا عزیزترین افراد زندگی‌شان.
آن‌گونه که از شواهد پیداست کسی هم به فکر نیست و هر روز شاهد عمیق‌تر شدن این احساس که «دیگی که برای من نجوشد، سر سگ در آن بجوشد»، هستیم. باید مراقب بود. این جامعه از جنگل‌هم خطرناک تر است.
