آه که می‌کشم دیده نمی‌شه مثل باده به دست‌ها چسبیده نمی‌شه اما | فروغ شباویز
آه که می‌کشم دیده نمی‌شه مثل باده به دست‌ها چسبیده نمی‌شه اما اگه ببندم پلک‌هام گم‌کرده‌هام باز می‌آد جلوی چشمام همه‌چی دوباره دیده می‌شه نور به دل‌ام تابیده می‌شه
از کتابِ "تو مامانی‌ترین هستی" نوشته‌ی: هانس و مونیک هاگن #دیگری_نوشت
