لايحه ي اخذ عوارض از تونل ها در شهرداري تهران لايحه ي اخذ عو | شفافيت پاسخگويي در شهرداري
لايحه ي اخذ عوارض از تونل ها در شهرداري تهران
لايحه ي اخذ عوارض از تونل هاي نيايش و حكيم و رسالت و پل طبقاتي صدر روي ميز شهردار تهران است.
نگاهي سريع مي اندازيم به زمان ساخت و هزينه هايي كه صرف اين پروژه هاي مهم شهري شده است و بررسي كاهش بار ترافيكي و سهولت دسترسي و منافع عمومي حاصل از اين پروژه ها را به متخصصين امر واگذار مي كنيم.
١-تونل رسالت؛ حدود ١٠ سال از ٧٦ تا ٨٥ با هزينه اي حدود ٦٠٠ ميليون تومان( حدود ٧٧٢ هزار دلار به نرخ متوسط همان سالها)
٢- تونل نيايش؛ حدود ٢ سال از ٩٠ تا ٩٢ با هزينه اي حدود ٨٤٠ ميليارد تومان( حدود ٣٦٠ ميليون دلار به نرخ متوسط همان سال ها)
٣- پل طبقاتي صدر؛ ٢ سال از ٩٠ تا ٩٢ با هزينه اي حدود ٤٥٠٠ ميليارد تومان( حدود ١ ميليارد و ٩٣٠ ميليون دلار به نرخ متوسط همان سال ها)
فقط حدود ١٣ درصد از بودجه شهرداري تهران طي سال هاي ٩٠ تا ٩٢صرف ساختن پل طبقاتي صدر شده است در حالي كه مي توانستيم ٧٠ كيلومتر مترو احداث كنيم!
سوال اينجاست كه چرا هزينه ي مديريت ناكارآمد در شهرداري را بايستي در بدترين شرايط اقتصادي كشور به مردمي تحميل كنيم كه پيشاپيش تمام هزينه ها را با شهر فروشي و عوارض و جرائم رانندگي و غيره از آنها دريافت كرده ايم و ارمغان آن ترافيك و آلودگي و نداشتن شهري توسعه يافته بوده است؟
نكته ي مهم تَر آن كه وقتي بر يك مسير عوارض وضع مي كنيم بايستي مسيرهاي جايگزين را به عنوان انتخاب، پيش روي شهروندان قرار دهيم. آيا چنين بستري را فراهم كرده ايم؟ آيا مسئولين واقعا فكر مي كنند مي توان با اين روش ها، صورت اصلي مسئله يعني ناكارآمدي خود را پاك كنند و انتظاري بيش از حد از جيب مردم داشته باشند؟
ادامه ي طرح هاي بي منطق اين چنيني باعث خواهد شد تا فراخواني جدي بر عليه مديران دست اندركار، گران سازي شهر صورت گيرد و با شعار شفافيت؛ زندگي شخصي و مرفهانه ي گروهي از طبقه ي مديران ضد مردمي را در كوي و برزن فرياد كنيم.
شهردار بايسيكل ران تهران و معاونين پر ايراد ايشان شهر را به تمسخر گرفته اند؛ گويي نفسشان از جاي گرم در مي آيد.
