قانون‌مند سازی سنت قبیله‌ای زنده به گور نگاه اسلام به زن آشکا | کتابخوانی📚
قانون‌مند سازی سنت قبیله‌ای زنده به گور
نگاه اسلام به زن آشکارا حذفی است. زن در بهترین حالت در قرآن "کشتزار" است. کشتزاری زيبا و شهوت‌انگيز که مرد با ديدن آن فراز كند و به هر طریقی و در هر جایی از آن دلكَش‌تر و دلكُش‌تر بود، فرود آید و بذر افشاند (سوره بقره آیه ۲۲۳).
این ادعا که اسلام سنتِ زنده به گور کردنِ دختران را از بین برد، خلاف واقع است و داده‌های تجربی و تاريخی آن را رد می‌کند. اسلام زنده به گور کردن را از بین نبرد، سنت قبیله‌ایِ زنده به گور را پیکر آرایی نو و کلِ زندگی زنانه را به گورستان تبدیل کرد.
زنده به گور یعنی تبعید از اجتماع در کنجِ خانه، در فضای خلوت، در حصار خیمه‌ها و قلعه‌ها و بارگاه‌ها و لای برقع و حجاب به نوعی که حتی صدای پای زن هم شیطانی است و مردان مؤمن را از خدا دور می‌کند.
نظام‌مند سازیِ قانون زنده به گور، بزرگ‌ترین هدیه اسلام به زنان است. در دنیای پس از اسلام برای زنان گور امری استثنایی نیست که عربِ بادیه‌نشینی از سر خشم و یا از شدت فقر دخترش را زنده به گور کند، قاعده زندگی است. حرمتِ حضور در اجتماع/مدینه صورت‌بندیِ دینیِ زنده به گور کردن است.
زن زنده است، زن نفس می‌کشد، بدن زن سوژه لذت و محل بذرافشانی مرد است، اما حق ندارد پا از گلیمِ گور خویش فراتر نهد و از گور خانه و حرم و چادر و برقع بیرون رود و خودش باشد: نظام‌مند سازیِ زنده به گور کردنِ زنان توسط اسلام و بدل کردنِ این سنتِ قبیله‌ای به قانون دینی و فقهی، موضوعی است که بایست عمیقاً مورد تأمل قرار بگیرد!
