هیچ‌کس هست از برادران من که چندانی سمع عاریت دهد که طَرْفی از | شفیعی کدکنی
هیچ‌کس هست از برادران من که چندانی سمع عاریت دهد که طَرْفی از اندوه خویش با او بگویم؟ مگر بعضی ازین اندوهانِ من تحمل کند. این‌چنین دوستِ خالص کجا یابم، که دوستی‌های این روزگار چون بازرگانی شده است.
