2022-02-18 06:27:38
بکتاش آبتین، یک نماد بی‌محتوا؟
۱. دلیلی روشن داریم برای آنکه بکتاش را شهید بدانیم: پذیرش آگاهانه‌ی خطر مرگ در راه آزادی بکتاش را در زمره‌ی شهیدان قرار می‌دهد.
۲. با این‌حال، باید دقت کنیم که بکتاش آبتین "فقط شهید" نبوده است. بیست سال فعالیت مستمر او محتوایی داشته است. وظیفه داریم آن محتوا را پیدا کنیم و اگر آن محتوا را قابل دفاع می‌دانیم از آن دفاع کنیم. بدون انجام این کار، نمادسازی از بکتاش بی‌حاصل و حتی خطرناک است و از جمله ممکن است نام بلند او را ابزار سواستفاده‌های سیاسی یا گروهی قرار دهد.
۳. اما آن محتوای قابل دفاع راه آبتین چیست؟ در اینجا می‌کوشم رئوس کلی راه بکتاش را، آن‌طور که من بر پایه‌ی اطلاعات محدودم فهمیده‌ام، بشمارم:
الف. بکتاش آبتین نویسنده‌ای سکولار از تبار نیمایوشیج و صادق هدایت بود. یعنی از لایه‌های تماما مدرن جامعه‌ی ایران به شمار می‌رفت. او برای آزادی می‌جنگید و مهمترین مصداق نقض آزادی را سانسور می‌دانست. او یاد گرفته بود با مطالبه‌ای مشخص و سنجش‌پذیر به مبارزه اقدام کند. این را از کانون نویسندگان ایران گرفته بود.
ب. بکتاش راه مبارزه‌ی بدون خشونت را برگزیده بود. البته مبارزه‌ی بدون خشونت برای بکتاش سرپوشی برای سازشکاری نبود. خشونت زیادی را تحمل کرد اما دست به خشونت نزد. او ایده‌ی مبارزه‌ی بدون خشونت را نه از اصلاحطلبان یا از مهندس بازرگان بلکه از کانون نویسندگان ایران گرفته بود. او خوب می‌دانست که مبارزه‌ی بدون خشونت از انتخابات مجلس پنجم یا از دوم خرداد ۷۶ شروع نشده است؛ از زمان تاسیس کانون و با هدف مبارزه با دستگاه سانسور در حکومت پهلوی شروع شده و تا امروز ادامه داشته است. او شاگرد مکتب کانون نویسندگان ایران، دیرپاترین نهاد مدافع مبارزات مسالمت‌آمیز بود.
ج. بکتاش سرباز بود. در شرایطی جنگید که هیچ شانسی برای پیروزی نداشت. در انتظار هیچ غنیمتی نبود. پیشاپیش بازنده بود. عمل بکتاش عملی مطلقا اخلاقی بود. تا به این نکته دقت نکنیم مقام کسانی مثل بکتاش آبتین، محمد مختاری، محمدجعفر پوینده یا افرادی مثل آیت‌الله منتظری را نمی‌فهمیم.
د. کار بکتاش مبارزه برای مبارزه نبود. او شاعر و فیلمساز بود. میخواست آزادی برقرار شود تا برود پی کارش و شعرش را بنویسد. مبارزه برای آزادی برای او هدف نبود، وسیله‌ی تحقق ادبیات بود. تا آنجا که آقای کیوان باژن، دیگر نویسنده‌ی زندانی کانون، را می‌شناسم، ایشان هم عینا در همین راه قرار دارد.
پی‌نوشت: روزی که بکتاش درگذشت، شاید ده سال بود که او را ندیده بودم. به همین دلیل از فعالیت تشکیلاتی، محتوای پرونده‌ی قضایی و مشی سیاسی‌اش بی‌اطلاع بودم. کسانی که اطلاع دقیق‌تری از بکتاش داشتند باید درباره‌ی آنچه نوشتم داوری بکنند.
#کانون_نویسندگان_ایران
#بکتاش_آبتین
#کیوان_باژن #رضا_خندان_مهابادی
@shahriarkhosravii
4.3K viewsedited 03:27
ش
