2018-03-25 10:35:26
هجده سال داشتم. ترم اول دانشگاه بودم. براي برگزاري كلاس در يكي از روزهاي هفته (فكر كنم سه شنبه ها) راي گيري كرديم. يكي مخالف بود و يازده نفر موافق و باقي ممتنع.
ما با افتخار به اكثريت بودن از تشكيل كلاس در روز سه شنبه دفاع مي كرديم. تا اينكه آن يك نفر مخالف -كه اتفاقا خيلي از ما بزرگتر بود و شوهر و دو فرزند داشت- گفت: "من نمي توانم سه شنبه در كلاس حاضر شوم و اينطوري كلاس را از دست مي دهم." ما تنها استدلالمان اين بود كه ما اكثريت هستيم. و او يك جمله طلايي گفت كه تا سال ها در فكرم نفوذ كرد: "چه فرقي مي كنه هركس بجاي خودش يك نفر است شما نمي توونيد چون ده نفر هستيد و من يك نفر هستم من را از كلاس محروم كنيد" خلاصه چون واقعا علاقمند به ادامه تحصيل و دانشگاه بود مقاومت كرد و پا وايستاد تا كلاس روزي تشكيل شود كه او هم باشد.
هجده سال از آن روز گذشت اما اين جمله و خاطره در ذهن من ماندگار شد...
در مباحث تسهيلگري و برنامه ريزي اجتماع محور با اين سوال مواجه مي شويم كه "آيا در تسهيلگري اجتماعي راي گيري مي كنيم يا نه؟"
اينجاست كه نوع نگاهي كه به مشاركت، دموكراسي و فرآيندهاي اجتماعي و حقوق اقليت ها و به حاشيه رانده شده ها داريم به چالش كشيده مي شود.
من، "هم متاسفم" "هم مجذوب" اين جمله "ما يك جامعه اكثريت زده ايم. يك اكثريت درست مي كنيم و عين بلدوزر جلو مي رويم" هستم.
در فرايند هاي اجتماع محور براي توسعه واقعا پايدار همه افراد يا بهتر است بگوييم تك تك افراد در مورد تاثيري كه يك تصميم بر زندگيشان مي گذارد (ذي نفعان) مي توانند اظهار نظر كنند. بايد بتوانيم كمك كنيم نظرات همه شنيده و محترم شمرده شود. اثرات منفي تصميم بر زندگي افراد گروه را تاحد امكان كم كنيم و اثرات مثبت را بيشتر.
در سال جديد در همه موقعيت ها و تصميم گيري ها مي خواهم از زاويه اي تازه به اين مفاهيم و روابط نگاه كنم.
خدا را شكر دوستاني دارم كه در اين زمينه مطالعات و تجربيات گسترده اي دارند حتما از آنها بهره خواهم گرفت.
شايد بعدا بيشتر در اين باره بنويسم و به اشتراك بگذارم.
#شهروند_و_توسعه_پايدار
#تسهيلگري_اجتماعي
#توسعه_پايدار
@shahrzadzargha
https://instagram.com/p/BgvOUjWHP9BeykCP4Jl0FrjfnKdIKsyvQmoPBA0/
443 viewsedited 07:35
ش
