قونیۀ عصر مولانا قونیه، در آن روزگار، محل تلاقی سه فرهنگ اساس | شمس تبریزی و مولانا
قونیۀ عصر مولانا
قونیه، در آن روزگار، محل تلاقی سه فرهنگ اساسی دنیای قدیم بوده‌است، از یک‌سوی به دلیل مهاجرت ایرانیان و دانشمندان ایرانی، زبان فارسی و شعر و ادب فارسی در این شهر دارای تشخص و امتیاز بوده‌است. همین که می‌بینیم مردمانی از ترکان و رومیان که زبان آنان زبان پارسی نبوده‌است، در مجالس تذكیر و وعد برهان محقق و مولانا و پدرش شرکت می‌کرده‌اند و عالِم بزرگ و عارف برجسته‌ای بمانند صدرالدین قونوی، که حتی یک لحظه گُذارَش به سرزمین‌های پارسی‌زبان نیفتاده بوده‌است، این زبان را به کمال می‌دانسته و این نکته از مکاتبات فارسی او با خواجه نصیرالدین طوسی به روشنی دانسته می‌شود – خود دلیل روشنی است بر این که زبان فرهنگی قونیه، زبان پارسی بوده‌است. تمام اسناد و مکاتبات و دفاتر دیوانی هم به زبان پارسی بوده‌است.
