علامه مولانا محمدعمر سربازی رحمه الله: کار تعلیم و تبلیغ بای | شریعت آنلاین
علامه مولانا محمدعمر سربازی رحمه الله: کار تعلیم و تبلیغ باید اجتماعی باشد.
از دعاهای حضرت موسی علیه السلام معلوم گردید که تعلیم و تبلیغ از فعالیت‌های اجتماعی هستند و باید به صورت جمعی صورت گیرند. لذا مدرسان و مبلغان باید دست جمعی و هر کدام بر مبنای للهیت و با جان و دل خدمت کنند. در قالب جمع هر کس باید وظیفه‌شناس باشد و تصور کند که این خدمت وظیفه‌ی اوست و کاری به کسی دیگر که کم کار می‌کند، یا اصلاً به فکر وظیفه‌اش نیست نداشته باشد؛ هم معلم و مدرس و هم مبلغ باید آگاه باشند و به این اصل عمل نمایند.
اصولاً تمام کارهایی که در ذات اجتماعی‌اند، تنها و به دست یک فرد انجام نمی‌گیرند. رسول الله صلی الله علیه و سلم هم در امور دینی برای خود جماعت داشت، جماعت صحابه رضی الله عنهم و خصوصاً وزرای ایشان علیه السلام که خلفای راشدین رضی الله عنهم بودند.
مولانا الیاس رحمه الله به همین اصل چنگ زده بود که در کارش موفق گردید، جالب این که او هم لُکنت داشت، به گونه‌ای که زبان حضرت موسی علیه السلام در مقایسه با زبان او فصیح بود، ایشان رحمه الله وقتی برای سخنرانی می‌ایستاد هر جمله را با تقلا ایراد می‌کرد و تا آخر همین طور با گیر و گره زیاد و اما با خلوص جلو می‌رفت و مردم را وعظ می‌کرد. ایشان رحمه الله در ابتدای زمانی که ما تحصیل می‌کردیم وفات کرد و اما ما او را ندیدیم، اساتید ما که او را دیده بودند این چیزها را تعریف می‌کردند. از دیار ما حضرت مولانا عبدالعزیز رحمه الله و حضرت مولانا گل محمد رحمه الله او را دیده و با وی مصاحبت داشته‌اند. خداوند متعال به قدرت خویش به وسیله‌ی همان فرد الکن دنیا را از دین منور کرد؛ آن بزرگوار دائماً دعا می‌کرد خدای متعال به وی در کارش همکاران و یارانی با همان درد و سوزی که وی دارد بدهد؛ آن یاران و وزیران همین کسان‌اند که در قالب جماعات در نقاط مختلف دنیا مشغول به خدمت هستند.
شاگردان یک عالم که خدمت علمی می‌کنند و خلفای یک عارف که مشغول تزکیه‌ی مردم هستند، همه وزیران آن عالم و عارف هستند.
