تو را دوست دارم...! در صفحاتِ ۶۶۷ و ۶۶۸ فصلِ دوّمِ کتابِ 'الم | شهاب‌الدّین بنائیان
تو را دوست دارم...!
در صفحاتِ ۶۶۷ و ۶۶۸ فصلِ دوّمِ کتابِ "المواعظ‌العددیه" اثرِ محمّدبن‌الحسن الحسینیّ العاملی، "حدیثی قدسی" منسوب به مولای متّقیان و امیرِمومنان امام علیّ بن ابی‌طالب علیه‌السّلام نقل شده است. و همین کلامِ نورانی، در برخی منابع حدیثیِ اهل سنّت، به حضرت رسول اکرم صلّی‌الله‌علیه‌وآله منتسب می‌باشد. در ادامه، برداشتی آزاد از آن بیانِ گوهرین را می‌خوانیم:
يا ابن آدم!
لا تخافن من ذی سلطان مادام سلطانی باقياً وسلطاني لا ينفذ أبداً.
يا ابن آدم!
لا تخشى من ضيق الرزق وخزائني ملآنة وخزائني لا تنفذ أبداً.
يا ابن آدم!
لا تطلب غيري وأنا لك فإن طلبتني وجدتني، وإن فتني فتك وفاتك الخير.
يا ابن آدم!
خلقتك للعبادة فلا تلعب، وقسمت لك رزقك فلا تتعب، فإن رضيت بما قسمته لك أرحت قلبك وبدنك، وكنت عندي محموداً، وإن لم ترض بما قسمته لك فوعزتي وجلالي لأسلطن عليك الدنيا تركض فيها ركض الوحوش في البرية ثم لا يكون لك منها إلا ما قسمته لك، وكنت عندي مذموماً.
يا ابن آدم!
خلقت السّماوات السبع والأرضين السبع ولم أعي بخلقهن، أيعييني رغيف عيش أسوقه لك بلا تعب؟
يا ابن آدم!
أنا لم أنس من عصاني فكيف من أطاعني؟ وأنا رب رحيم و على كل شيء قدير.
يا ابن آدم!
لا تسألني رزق غد كما لم أطالبك بعمل غد.
يا ابن آدم!
أنا لك محب فبحقّي عليك كن لي محباً.
ای انسان...
از هیچ قدرت و سلطه‌ای نهراس، تا وقتی که قدرت و سلطه‌یِ من پایدار است... و اقتدارِ من، تمام ناشدنی‌ست.
ای انسان...
از کمیِ رزق و روزی‌ات نترس، تا وقتی که خزائنِ من، مملو از نعمات است و آن، تمامی نخواهد داشت.
ای انسان...
چون مرا یابی، با دیگری طرحِ دوستی نریز... که در طلبَم، به مرادِ دلِ خود رسی. به تو نزديكم و با تو مهربان.
ای انسان...
تو را برای عبادتم خلق نمودم، به بازی‌های شیطان، بی‌توجّه باش!! ضمانت رزقت را کرده‌ام، نگرانِ روزی‌ات مباش... جسمت را به کار وادار و از عمقِ قلبت، به من توکّل کن.
به عزّت و جلالم قسم:
اگر به رزقی که از آنِ توست، راضی شدی؛ آنچه ضمانت کردم، مایه‌یِ آرامشِ روح و جسمت خواهد شد... در این هنگام؛ تو را سپاسگویِ مخلصِ خویش، می‌یابم.
و اگر از آن روزیِ مقرّر، راضی نشدی، به عزّت و جلالم قسم: تو را آنچنان به زخارفِ دنیایِ دون مشغول می‌سازم تا همچو حیوانات وحشیِ بیابان، به دنبالِ طعمه بِدَوی! و در پایان، [پیامدِ این همه رنج و سختی] به چیزی جز همان مقدار رزقی که برایَت در نظر گرفتم، نمی‌‌رسی!
ای انسان...
من هفت آسمان و زمین را خلق نمودم و در آفرینشِ آن‌ها خسته نشدم، آیا فکر می‌کنی؛ مهیّا ساختنِ قرصِ نانی برایِ تو، باعثِ خستگی‌ام می‌شود؟!
ای انسان...
آنکه عصیانم نمود، فراموش نکردم؛ چگونه او را که مطیعم بود، از یاد ببرم؟ و من پروردگارِ مهربانم و بر همه کار، توانا.
ای انسان...
از من روزیِ فردایَت را [امروز] مَطَلَب، همانطور که من، انجامِ کارِ فردا را [امروز] از تو نمی‌طلبم.
ای انسان...
من، دوستت دارم، پس این حقّی بر توست تا مرا، دوست بِداری. #حدیث_قدسی @shbanaiyan
