اینجا چیزی که متعلق به من باشد یا من به آن تعلق داشته باشم وجو | سیما امیرخانی ♥️ زیور شیبانی
اینجا چیزی که متعلق به من باشد یا من به آن تعلق داشته باشم وجود ندارد.همه چیز شکلِ یک روتین کسل کننده و مضحک به خود گرفته است.حتی چهره ی آدم ها،حرف ها و اعمالشان باعث تاسف من می شود.اهمیتی ندارد اگر همه ی آن ها انگ دیوانگی به من بزنند،زیرا آن چیزی که آن ها مرا بخاطرش دیوانه می پندارند در واقع وجود خارجی ندارد.آن ها افکار مرا موهوم می خوانند و فکر می کنند شاخ فیل را شکسته اند.طوری که وقتی کسی را تحقیر می کنند با قیافه ی احمقانه ای احساس غرور می کنند.خدای من! براستی مردم اینجا تصور می کنند تمسخر کردن دیگران شاخ فیل شکستن است؟
