چرا اختلاس چند میلیارد دلاری تبدیل به جوک شد؟ رسماً اعلام ش | کانال شناسایی و شکار مزدور ۱
چرا اختلاس چند میلیارد دلاری تبدیل به جوک شد؟
رسماً اعلام شده طی دو سال گذشته شرکتی، بیش از دو میلیارد دلار عملا سرقت کرده، و مردم، با تأسف، آن را مایۀ نیش زدن به حاکمیت قرار داده به همدیگر می‌گویند جز این انتظاری نداشته‌اند!
فردی در ایران به تقلید از دوربین مخفی غربی‌ها، شروع کرده بود به تهیه چند کلیپ. با کمال تعجب دیده بود مردم وقتی مورد اذیت و آزار و حتی تجاوز قرار می‌گیرند، به‌جای مقاومت، ترجیح می‌دهند فقط از آن موقعیت فرار کنند! سپوری جارویش را به لباس رهگذران می‌کشید، فردی پیاده‌رو را بسته و از مردم می‌خواست برای عبور پول بدهند. مردم به جای مقابله یا التماس می‌کردند و یا راه‌شان را تغییر می‌دادند!! روانشناسان اجتماعی باید بررسی کنند، چه بلایی بر سر ما آمده است! پذیرش وجود چنین بیماری‌ای مقدمه درمان می‌تواند باشد.
شما وارد مترو می‌شوید اشخاصی با لباس شخصی در حال عکاسی از شما هستند. خودرو شما را متوقف کرده و بدون هیچ مجوزی شروع به تفتیش آن می‌کنند. ناگهان صورتحساب چند برابری برق، گاز یا آب دریافت می‌کنید. صورتحساب تلفن شما از دو هزار تومان می‌شود بیست هزار تومان. اینترنت بکلی قطع می‌شود و هیچ توضیحی هم داده نمی‌شود. جاده‌ها غیر ایمن است و هیچکس مسئولیتی نمی‌پذیرد. داروها از فهرست بیمه بدون هیچ دلیلی خارج می‌شوند. برگ جریمه از جایی دریافت می‌کنید که اصلا آنجا نبوده‌اید. ناگهان قیمت‌ها چند برابر می‌شود، گوشت بی کیفیت را به چند برابر قیمت جهانی باید بخرید، و بی‌نهایت مثال‌هایی که روزانه برای هر کدام از ما اتفاق می‌افتد و با خنده و تمسخر و یا بیان اینکه بالاخره تا کجا می‌خواهد ادامه پیدا کند، از کنار آن رد می‌شویم.
خشکسالی در بسیاری استان‌ها بدلیل بی‌تدبیری مسئولان در حال فاجعه‌آفرینی‌است، سفره‌های آب زیر زمینی در حال تخلیه است، مدارس تعطیل می‌شوند، آدم‌ها جان می‌بازند و ما حداکثر سری تکان می‌دهیم، و چند فحش روانه آخوندها نموده و یک جمله را تکرار می‌کنیم؛ از اول می‌دانستیم که اینها توان اداره کشور را ندارند... و حالا دزدی‌ای بیش از صد هزار میلیارد تومان، و طعنه‌ها و کنایه‌ها؛ دزدی‌های مقدس، هنوز سیر نشده‌اند، سرزمین سوخته، نسل سوخته، اقتصاد مقاومتی، برود به جیب مردم لبنان و فلسطین و یمن!
چرا مردم به چنین دردی مبتلا شده‌اند؟ چرا دروغ گفتن مقامات برایشان پذیرفته شده؟ چرا با چشم، سوختن ایران را می‌بینیم و صدایمان بلند نمی‌شود؟ این یک بیماری وحشتناک است. گویی همه به تن‌هایی بی‌جان تبدیل شده‌ایم! گویی به ما گفته‌اند تنها دو سه روز زنده‌ایم، و دیگر برایمان زلزله و سیل و آتشفشان و خشکسالی و همه فجایع عادی شده! ما که در حال مرگیم، هر چه بادا باد!!
من با مطرح شدن دزدی صد هزار میلیارد تومانی بسیار مشکوک، که حتما رد پای بسیاری مقامات را می‌شود در آن پیدا کرد از دوستانم خواستم تقاضای اجتماعی کنیم و مصرانه بخواهیم همه چیز به روشی، باید کاملاً شفاف، پیگیری شود، رسانه‌ها با متهمین بتوانند گفتگوی آزادانه داشته باشند، دادگاه‌ها نه تنها علنی بلکه مستقیماً از صدا و سیما باید پخش شود، تمام رده‌های دولتی مشارکت کننده در آن سرقت باید به‌سرعت محاکمه شوند. پاسخ دوستانم برایم جالب بود؛ جز دردسر چه چیزی عادی می‌شود؟ مردم چه حمایتی خواهند کرد؟ به هیچ‌کجا نمی‌رسیم! از دزد به شاه‌دزد شکایت کنیم؟ و پاسخ‌هایی اینچنینی...
ما بیمار شده‌ایم. برای این بیماری باید علاجی پیدا کنیم. در اسرائیل هنوز درگیری‌های سنگین جریان دارد، دادگاه نتانیاهو مجددا آغاز به‌کار کرده. سارکوزی رئیس‌جمهور سابق فرانسه هم‌اینک در زندان است. ترامپ هر روز به دادگاهی احضار می‌شود. ما از دنیا به گوشه‌ای افتاده، دزدی‌های تاریخی را تبدیل به جوک و لطیفه می‌کنیم!
این رفتار ما ایرانیان هیچ دوربین مخفی‌ای نیاز ندارد. مردم ایران، به سخیف‌ترین رفتارهای اجتماعی دچار شده‌اند. تمام روشنفکران ما مقصرند. تمام احزاب ما مقصرند. تمام نویسندگان و رسانه‌های ما مقصرند. و تک تک ما مردم باید بپذیریم بیماریم! یک بیماری سخت. که باید بگردیم و دلایلش را پیدا کنید. انکار این بیماری چاره نیست. تنها با پذیرفتن آنست که می‌توانیم بدنبال درمانش باشیم.
آنکه تصور می‌کند امروز دچار این بیماری نیست، دو بیماری بسیار سخت دارد؛ هم نسبت به سرنوشت خود و کشورش بی‌تفاوت شده، و هم خود را فریب می‌دهد که سالم است!
