بیا ، بیا برویم به آستانه ى گل های سرخ صحرا و مهربانی را ز قطر | شعر و ادب
بیا ، بیا برویم به آستانه ى گل های سرخ صحرا و مهربانی را ز قطره قطره باران، ز نو بیاموزیم
بیا بیا برویم به سبزه زار که گسترده سینه در صحرا بیا که سبزه این دشت را لگد نکنیم ! و خواب راحت پروانه را نیاشوبیم گیاهِ تشنه لب دشت را به شادابی ز آب چشمه، شراب شفا بنوشانیم ...
بیا بیا برویم و مهربانی خود را به خاک عرضه کنیم، که دشت تشنه عشق است و -شهر بیگانه ...
