تا کِی بنویسم ؟ قلمم فحش کشم کرد در منبرِ کرکس خبری نیست به جز | شعر امروز

تا کِی بنویسم ؟ قلمم فحش کشم کرد
در منبرِ کرکس خبری نیست به جز جنگ
طوفان زده شد کوچه ی بن بست معارف
در محفلِ او نیست به جز عقرب و خرچنگ

_ عمّامه ی چرکین که طلبکار ندارد

این آینه با بودنِ من مسئله دارد
ساعت شده مأمورِ شکنجیدن ایّام
در طعنه ی این عقربه ها کُرک و پَرم ریخت
هر موی سفیدم شده یک منبعِ دشنام

_ این شهر درندشت شما غار ندارد؟

حرمت شکنان حرمتِ آئینه شکستند
بر منبرِ خود جیغ زدند：آی نفس کش
شاعر که چنین واقعه ای منتظرش بود
نقاشِ قفس شد لقبش بود：قفس کش

_ دستانِ به زنجیر که خودکار ندارد

از خون جوانان وطن لاله دمیده*
تبریک به اُرگان حفاظت زِ گیاهان
بر روی تنم رنگ سیاهی زده باتوم
برپا شده کمپین حمایت زِ سیاهان

_ تکبیرة الاحرام خريدار ندارد

در حافظه اش یک سگِ بیمار نشسته
در سالِ سگی قحطِ وفا بود به بازار
در خاطره،اعدام زنان بعدِ تجاوز
در خانه ی ما گرگ رکب زد به سپه دار

_ وق وق نکن این شهر وفادار ندارد

هی شعر بگو شعر بگو لایک برادر
هی دور کمر،طعم لبش،موی کمندش
هی قصه ی معشوقه و چشمان قشنگش
تشبیه به زرافه ی اندام بلندش

_ سانسور به معشوقه ی تو کار ندارد

شاعر تو پشیمان نشوی از لب و لوچه
چون او که پشیمان ز پشیمانی خویش است
ما سگ دو زنان در پی یک لقمه ولی او
دلبسته ی یاران خراسانی خویش است

_ پوزش،دهنم زیپ به ناچار ندارد

ع شوپی
@shereemroz